1939-08-15 Cracovia - Pogoń Lwów 3:4
pierwotnie planowany na 15 lipca
|
 Kraków, Stadion Cracovii, wtorek, 15 sierpnia 1939, 17:00
(2:2)
|
| ||||||||||
| Skład: Pokusa Lasota Stanek E. Jabłoński Grünberg Góra Bartyzel Młynarek Korbas Szeliga Zembaczyński Ustawienie: 2-3-5 |
Sędzia: Wawrzyniec Staliński z Poznania
|
Skład: Albański Bała Jerzewski Hanin Szmyd Sumara Kaźmirowicz Kraus Wolanin Jedynak Dreher Ustawienie: 2-3-5 | ||||||||||||||||||
Bramki
Czerwone kartki
Zapowiedź meczu
- Pierwsza zapowiedź meczu w warszawskim tygodniku Przegląd Sportowy
- Druga zapowiedź meczu w warszawskim tygodniku Przegląd Sportowy
- Pierwsza zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny
- Druga zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny
- Trzecia zapowiedź meczu w dzienniku Ilustrowany Kuryer Codzienny
Opis meczu
Przegląd Sportowy
Cracovia przegrywa na własnym boisku.
Pogoń: Albański; Bała, Jeżewski; Hanin, Schmidt, Sumara; Kazimierowicz, Kraus, Wolanin, Jedynak, Dreher.
Cracovia: Pokusa; Lasota, Stanek; Jabłoński, Grünberg, Góra; Bartyzel, Młynarek, Korbas, Szeliga, Zembaczyński.
Odzwyczailiśmy się już od tego. Od tej atmosfery, pełnej prochu, w której tylko iskry trzeba, aby nastąpił wybuch, od tych krzyków na widowni i od widoku granatowych mundurów, które stanowią jakby zakończenie tego wszystkiego. Odwykliśmy od widoku brzydkich fauli, ludzi tarzających się na boisku z bólu i znoszonych na chwilę, celem ocucenia. Kilka tygodni tylko, a wszystko zatarło się w pamięci.
A tu nagle, za jednym zamachem, wyrasta przed nami ten cały koszmar ligowych znojów, w przciągu kilku minut mamy przed sobą wszystkie „akcesoria” mistrzowskie.
Wystarczyło kilkanaście minut, aby mecz, spokojny i ciekawy, stojący na zupełnie dobrym poziomie, wykoleił się z tego toru i zeszedł na manowce. Nerwy nie wytrzymały, gdy…
Gdy… można by tutaj zwalić winę na sędziego i powiedzieć - gdy sędzia palnął jednego i drugiego byka. Ale byłoby to upraszczaniem sytuacji i przerzuceniem odpowiedzialności całkowitej na osobę, która tak dalece nie zawiniła.
Można sprzeczać się, czy sędzia w dwóch wypadkach postąpił zgodnie z przepisami, ale to nie rozwiąże jeszcze problemu. Chodzi o dwie rzeczy:
1) W 25 minucie gry przy stanie 1:0 dla Cracovii, bramkarz gospodarzy chwycił piłkę na piersi. W tym momencie nadbiegł Kraus, skoczył na Pokusę i wepchnął go z piłką do bramki. Cracovia reklamowała, że wepchnięcie bramkarza zostało dokonane w sposób „foul”, gdyż Kraus uczynił to w sposób nieprzepisowy. Wśród widzów na trybunie zdania były podzielone. Z loży prasowej sprawa wyglądała raczej tak, jak ją rozstrzygnął sędzia, tzn., że bramka została prawidłowo zdobyta.
2) W 30 minucie Korbas otrzymał piłkę i pięknym wolejem skierował ją do siatki. Sędzia nie uznał bramki, twierdząc, że Korbas był na spalonym. Naszym jednak zdaniem, Korbas w tym momencie nie stał na spalonej pozycji i bramka została prawidłowo zdobyta. Sędzia był jednak innego zdania.
Dwa powyższe momenty wskazują, że na przestrzeni 5 minut zebrały się dwa fakty, które miały ogromne dla wyniku znaczenie, a których rozstrzygnięcie zależało od arbitra. Uwzględniwszy, że w obu wypadkach rozstrzygnął on na niekorzyść gospodarzy, którzy czuli się pokrzywdzeni, zrozumiemy, że momentalnie temperatura na widowni podskoczyła gwałtownie, szczególnie, gdy Pogoń zdobyła prowadzenie przez Krausa.
Do wybuchu jednak nie doszło. Bo już w 5 minut później obrończ Pogoni trzepnął ręką piłkę na polu karnym, Góra wyzyskał rzut i było 2:2. Sytuacja uspokoiła się wyraźnie. Nadeszła pauza.
Zanim przejdziemy do dalszych wypadków, musimy stwierdzić, że w tym okresie gra toczyła się z lekką przewagą Cracovii. Gospodarze grali ciekawie i dobrze dostosowali się do terenu. Grano od nogi do nogi, piłka szła niemal z matematyczną dokładnością. Nauka p. Jamesa zrobiła swoje. Środkowy pomocnik cofnięty, obrońcy przy skrzydłach - Cracovia myślała w czasie gry i hołdowała pewnemu systemowi.
W gorących momentach nerwy przeważały nad rozumem, system zatracał się, ale po uzyskaniu wyrównania, białoczerwoni weszli znów w uderzenie, wrócili do systematyki i grali dalej dobrze.
I kto wie, jakby się to wszystko skończyło, gdyby nie… Albański.Bo jeśli wszystko przemawiało za tym, że Cracovia absolutnie wygra, gdyż na początku drugiej fazy gospodarze oblegali stale bramkę przeciwnika, Albański przeciwstawiał się zmianie wyniku w sposób wręcz fantastyczny. Dwoił się i troił czerwony sweter w bramce Pogoni, Albański pokazał najwyższą klasę. Mijały minuty, Cracovia oblrgała bramkę, obrońcy wysunęli się na front, strzelano ze wszystkich stron, a Albański trwał niewzruszenie.
W tej sytuacji nastąpiły dwa przeboje. Raz przebił się Kazimierowicz. Obrońca Cracovii Stanek odebrał mu piłkę, podał bramkarzowi, ale tak fatalnie, że wpadła ona do bramki. Inna rzecz, że dużo winy ponosi i bramkarz, który niemrawo szedł do piłki. Za chwilę znów przebił się Dreher i podwyższył wynik. Nie ulegało wątpliwości, że Pogoń mecz wygrała.
Oczywiście, że wypadki te nie pozostały bez echa. Na boisku trup padał gęsto. Pogoń broniła się zaciekle. Cracovia niemniej ostro atakowała. Sędzia starał się być zdecydowany i usunął za faul Jedynaka. Mimo to na boisku „kośba” trwała dalej, a „zasługi” Góry w tym kierunku są niezaprzeczalne, jakkolwiek miał i godnych partnerów po drugiej stronie.
Mimo więc poważnej przewagi, mimo dobrej gry, Cracovia przegrała nieszczęśliwie mecz. Złożyły się na to obok pechowego dnia dwie luki w defenzywie - Stanek i Pokusa. Pomoc grała bowiem zupełnie dobrze, w ataku Korbas był też dobry, lewa strona zagrywała groźnie i celowo, a jedynie Młynarek czuł się źle na mokrym gruncie, co odbijało się na Bartyzlu.
Pogoń walczyła bohatersko i ambitnie. Obok superasa Albańskiego, wyróżniła się twarda i wytrzymała para obrońców oraz linia pomocy, gdzie Sumara był szczególnie skuteczny. Natomiast w ataku było mało zbiorowości i myśli przewodniej, a więcej solowych zrywów.
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Mecz ten należał będzie do najbardziej pechowych spotkań Cracovii w bielącym sezonie. Mi¬mo silnej przewagi białoczerwoni zeszli z boiska pokonani, będąc przez cały czas drożynę lepszą od przeciwnika. Miarę przewagi Cracovii jest stosunek kornerów, który wynosi 16:1 na korzyść gospodarzy.
Zwycięski wynik zawdzięcza Pogoń w pierwszym rzędzie doskonałej obronie Albańskiego, który uratował swą bramkę z wielu opresyj. Dobrze również wypadła gra obrońców, a zwłaszcza Jeżewskiego, pomoc zadowoliła w pełni. Gra ataku ograniczała się Jedynie do sporadycznych wypadów, groźnych zwłaszcza dzięki błędom obrony Cracovii, z której Lasota stale przebywał na połowie Pogoni.
W przeciwieństwie do Pogoni najsłabszą częścią Cracovii była obrona.
Pokusa był bardzo niepewny i zawinił dwie bramki. Jedna z nich pedla ze strzału samobójczego Stanka, przyczem Pokusa nie próbował interwenjować, w drugim wypadku pozwolił się wepchnąć do bramki a piłką Jedynakowi.
Z obrońców lepszy Lasota, niepotrzebnie Jednak stale dochodził do ataku, umożliwiając przez to groźne solowe wypady Pogoni. Pomoc jest stale najsilniejszą częścią drożyny. Tak Jabłoński, Jak Grűnberg i Góra pracowali bardzo udatnie, ten ostatni jedynie gro zbył niebezpiecznie.
W ataku tym razem w pełni zadowolił Korbas, który Zwłaszcza pierwszą bramkę strzelił w pięknym stylu. Pozostali napastnicy zawinili może jedynie brakiem ostrego I szybkiego strzału.
Gra rozpoczęła się od ataków Cracovii, która raz po raz dochodzi pod bramkę Pogoni. Już w piątej minucie ładny przebój Korbasa kończy się ostrym strzałem pod poprzeczkę i piłka mimo interwencji Albańskiego ugrzęzła w siatce.
Zagrzana sukcesem Cracovia w dalszym ciągu atakuje, akcje idą składnie, a podania są precyzyjne. ataki jednak załamują się na obronie Pogoni.
Wyrównanie, dla Pogoni przychodzi do4ć nieoczekiwanie. Po dalekim rzucie wolnym, bramkarz Cracovii łapie piłkę na linji bramkowej i niepotrzebnie ją przetrzymuję, z czego korzysta Kraus i wpycha go wraz z piłka do bramki.
Gra chwilowo się wyrównuje. W pięć minut później następuje groźny atak Cracovii. Po podaniu Bartyzela piłkę otrzymuje Korbasa i pewnym strzałem skierował ją do bramki. W chwili strzału jednak sędzia gwizda spalonego i mimo protestów Cracovii i widowni, bramki nie uznał.
Tymczasem dość niespodziewanie Pogoń uzyskuje prowadzenie. W 35 min. następuje wypad Pogoni i Jedynak ostrym dolnym strzałem lokuje piłkę w siatce. Wyrównanie przychodzi w kil¬ka minut później z rzutu karnego. zawinionego przez Pałę, który egzekwował Góra. Wynik 2:2 utrzymuje się już do pauzy.
Po przerwie przewaga Cracovii jest przygniatająca. Cała drużyna przebywa, stale na połowie Pogoni, jednak mur graczy Pogoni i Albański w bramce nie dopuszczają do bramki. Stopniowo gra się zaostrza i traci na dokładności. W 17 min. Jedynak kopnął niebezpiecznie Bartyzel, za co sędzia osuwa go z boiska.
Odtąd Pogoń grając w dziesiątkę, ogranicza się do rozpaczliwej obrony, dorywczo tylko następują wypady poszczególnych napastników, zawsze groźne z powodu braku na połowie Cracovii obrońców. Jeden z tych wypadów zakończył się samobójczą bramką Cracovii.
W 20 minucie Stanek, ratując w niebezpiecznej sytuacji, poda je do bramkarza, piłka mija go jednak i grzęźnie w Malce.
Pechowa utrata bramki deprymuje Cracovię, która mimo, te przesiaduje w dalszym ciągu pod bramką przeciwnika, nie jest w stanie strzelić bramki, W 35 minucie solowy wypad Drehera, kończy się czwartą bramką dla Pogoni. Z tą chwilą los Cracovii zdaje się być przypieczętowany. Pogoń zaczyna grać na czas i broni się z powodzeniem. W czasie zamieszania podbramkowego w 39 minucie pada wreszcie trzecia bramka dla Cracovii, strzelona przez Korbasa. Wynik 4:3 pozostaje do końca niezmieniony.
Drużyny grały w składach: Pogoń: Albański, Balu, Jeżewski. Hania, Shmidt. Sumara, Kazimierowicz, Kraus, Wolanin. Jedynak, Dreher. — Cracovia: Pokusa, Lasota. Stanek. Jabłoński, Grűnberg, Góra. Bartyzel. Młynarek. Korbas, Szeliga. Zembaczyński.
Nowy Dziennik
Początek meczu zupełnie nie zapowiadał dalszego jego toku. Cracovia z miejsca przejęła inicjatywę i miała bardzo silną przewagę, demonstrując pękną grę. Już w 5 minucie Korbas miną; pomoc i obrońców Pogoni i pięknym strułem zdobył prowadzenie. Mimo dalszej silnej przewagi i wysokiej ilości stuprocentowych sytuacyj, gospodarze nie podwyższyli wyniku na skutek znakomitej gry bramkarza Pogoni, Albańskiego W 25 min. po obronieniu dalekiego strzału, bramkarz Cracovii Pokusa zostaje nieprawidłowo wepchnięty z piłką do bramki przez Krausa Sędzia p. Stalińska z Poznania uznał jednak bramkę, co wywołuje na boisku i na widowni burzę protestów Niezrozumiała decyzja sędziego wyprowadziła zupełnie z równowagi zawodników. Cracovia gra teraz okropnie nerwowo, a wskutek dalszych błędów sędziego mecz przypomina raczej bezładną kopaninę. W 35 min. Jedynak zdobywa drugą bramkę dla Po¬goni. W kilka minut później za rękę obrońcy sędzia dyktuje rzut karny, z którego Góra strzela wyrównującą bramkę.
Po zmianie pól następuje odprężenie, a spokojniej już grająca Cracovia zyskuje ponownie bardzo silną przewagę, która jednak i tym razem nie przynosi efektu cyfrowego. W 20 min. wskutek fatalnego nieporozumienia obrońcy Cracovii z Pokusą, pada „samobójcza" bramka. Gra zaostrza się teraz znacznie. W wyniku wzajemnych fauli wędruje z boiska zawodnik Pogoni Schmidt. W 35 min. z pozycji spalonej pada czwarta bramka dla .Pogoni, zdobyta przez Drehera. Cracovia gra niesłychanie ambitnie, lecz wysiłki „biało-czerwonych” kończą się jedynie na trzeciej bramce kubasa.
U zwycięzców, którzy, wystąpili w odmłodzonym i składzie m. in. Juz Matiasa i ,Wasiewicza — wyróżnili się Albański, Jerze weki i Sumara.
Cracovia grająca systemem „angielskim", który sobie już dobrze przyswoiła, była w sumie zespołem znacznie lepszym od przeciwnika, lecz prześladował ją wyraźny pech. W zespole krakowskim na pierwszy plan wybił się Grűnberg i Lasota, natomiast bardzo słabo wypadł Młynarek i Pokusa.
Sędzia p. Staliński, prowadził zawody słabo i skrzywdził dotkliwie Cracovię.
1939-01-29 Cracovia - Juvenia Kraków 
1939-02-02 Cracovia - Garbarnia Kraków 4:1 
1939-02-05 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 10:1 
1939-02-12 Cracovia - Naprzód 1912 Załęże 5:1 
1939-02-19 Cracovia - PPW Katowice 4:0 
1939-02-26 Cracovia - Slavia Ruda 7:0 
1939-03-05 Cracovia - Warta Zawiercie 16:0 
1939-03-12 Cracovia - Krowodrza Kraków 9:1 
1939-03-19 Cracovia - Junak Drohobycz 2:2 
1939-03-26 Cracovia - Olsza Kraków 6:0 
1939-04-02 AKS Chorzów - Cracovia 1:2 
1939-04-05 Makkabi K. - Cracovia 0:2 
1939-04-10 Cracovia - Elektromos Budapeszt 0:1 
1939-04-16 Cracovia - Warszawianka Warszawa 2:1 
1939-04-23 Cracovia - Union-Touring Łódź 1:0 
1939-04-30 Ruch Chorzów - Cracovia 5:1 
1939-05-07 Wisła Kraków - Cracovia 5:1 
1939-05-14 Cracovia - Warta Poznań 1:3 
1939-05-18 Cracovia - Polonia Warszawa 2:1 
1939-05-22 Granat Skarżysko - Cracovia 1:5 
1939-05-28 Pogoń Lwów - Cracovia 1:6 1939-05-29 Cracovia - Junak Drohobycz 5:1 1939-06-11 Garbarnia Kraków - Cracovia 1:2 1939-06-18 Pogoń Lwów - Cracovia 3:0 1939-06-25 Cracovia - Ruch Chorzów 2:5 1939-07-02 Warszawianka Warszawa - Cracovia 1:3 
1939-07-22 Skra Częstochowa - Cracovia 3:7 
1939-07-23 Hakoah Będzin - Cracovia 1:4 
1939-07-30 Polonia Przemyśl - Cracovia 1:7 
1939-08-02 Cracovia - Szegedi AC 2:2 1939-08-06 Wisła Kraków - Cracovia 1:0 1939-08-15 Cracovia - Pogoń Lwów 3:4 1939-08-20 Union-Touring Łódź - Cracovia 2:3