Plik:Illustriertes Österreichisches Sportblatt 1912-11-09.jpg

Illustriertes Österreichisches Sportblatt nr 46 z 9 listopada 1912

Tłumaczenie

Na koniec sezonu zostały rozegrane zawody między długoletnimi rywalami, Cracovią i Wisłą. Już od tygodni stanowił ten mecz bardzo żywy i szczególny temat.

Na początku podjęła Cracovia kilka bardzo dobrze kombinowanych ataków, które jednak zostały odparte przez bardzo dobrego bramkarza. Wisła przeprowadziła w tym czasie kilka wypadów na bramkę Cracovii i osiągnęła już w 6 minucie pierwszego gola. Na trybunach zabrzmiały burzliwe oklaski. Zachęcona tym nieoczekiwanym sukcesem zaatakowała Wisła gwałtownie przeciwną świątynię i zdobyła w 30 min. drugie trafienie. Burza oklasków towarzyszyła temu sukcesowi Wisły. Jednak gracze Cracovii nie dali się wyprowadzić z równowagi, dźwignęli się i okazali swoją już znaną wytrzymałość. Nie pozwolili się zniechęcić i zaraz po stracie dwóch goli uzyskali nieprzerwaną serię czterech trafień.

W 37 min. udało się znakomitemu na tych zawodach lewemu łącznikowi Bruno uzyskać pierwszą bramkę dla Cracovii. Teraz zaatakowała ostro Cracovia i trzy minuty później, po wspaniałej kombinacji Bruno-Kowalski, znów posłała piłkę do siatki. Bruno podprowadził piłkę blisko bramki i w ostatnim momencie oddał ją przytomnie Kowalskiemu, który z zimną krwią umieścił ją w bramce.

Po przerwie przedstawił się widzom całkiem inny obraz. Z początki pewni zwycięstwa gracze Wisły zdawali się teraz być zniechęceni i przesunęli się do obrony, podczas gdy Cracovia nabrała rozmachu i podejmowała atak na bramkę przeciwnika. W drugiej połowie gry to Cracovia była w przewadze, która jednak nie znalazła wystarczającego odzwierciedlenia w osiągniętym rezultacie. Gracze Cracovii, świadomi swojego poważnego zadania, pracowali z całkowitym poświęceniem i z pełnym wysiłkiem. Już w 20 min. udało im się, po bardzo pięknie przeprowadzonym ataku, osiągnąć 3 bramkę i w ciągu ośmiu minut zdobyć 3 i 4 gola.

Jak burza zahuczały brawa dla Cracovii, entuzjazm publiczności zaczynał wzrastać, jednak ciemności przyspieszyły koniec.

Z graczy Wisły wyróżnił się szczególnie dobry bramkarz.

W Cracovii bardzo dobrze grał cały atak, najlepszym graczem drużyny był zawsze niezawodny pomocnik Synowiec, który może sprawiedliwie i bez przesady uchodzić za najlepszego galicyjskiego piłkarza, lecz także jest przykładem sportowego wychowania i sportowych cnót dla swoich kolegów.

Zwycięska drużyna była jeszcze długo przedmiotem burzliwych owacji.