1934-11-18 Cracovia - Polonia Warszawa 5:0

Trener: Alois Pulpittel

Liga , 22 kolejka Kraków, niedziela, 18 listopada 1934 Cracovia - Polonia Warszawa 5 : 0 (5:0)

Trener: Jozef Ferenczi

Skład: A. Radwański Pająk Doniec Żiżka Chruściński Mysiak A. Zieliński J. Kruczek Kossok Szeliga Kisieliński Ustawienie: 2-3-5

Sędzia: Bolesław Posner z Bielska Widzów: 3 000 Bramki J. Kruczek (8') Kossok (18') Kossok (19') Kossok (31') Kossok (38') 1:0 2:0 3:0 4:0 5:0

Skład: Kornijewski Bańkowski J. Bułanow B. Seichter Szczepaniak Odrowąż E. Ałaszewski Strzeżek Łańko Herisch Puchniarz Ustawienie: 2-3-5

Opis meczu

Przegląd Sportowy

Relacja z meczu w warszawskim tygodniku Przegląd Sportowy

Po raz ostatni w tym roku trybuny Cracovii zapełniły się publicznością. 3.000 widzów przybyło na dwumecz, mający decydujące znaczenie dla ostatecznego układu tegorocznej tabeli ligowej.

Cracovia - Polonja 5:0 (5:0). Bramki dla Cracovii: Kruczek 1, Kossok 4. Sędzia p. Posner z Bielska.

Drużyna Cracovii występuje dziś znów w odmiennej konfiguracji. Ostatnie eksperymenty z jej odmłodzeniem nie dały narazie spodziewanych rezultatów. Nic więc dziwnego, że poszli narazie w „odstawkę” i na boisko wróciła stara gwardja. Obok Chruścińskiego stanął znów Zieliński, a na środku ataku zagrał król minionej epoki, Kossok.

Jeszcze przed kilku tygodniami widzieliśmy go na tem samem boisku. Wówczas schodził z murawy smutny, żegnały go nieżyczliwe okrzyki tłumu. Teraz było inaczej: strzelił cztery bramki, zdobył Cracovii wicemistrzostwo, zeszedł w chwale, jak za dawnych czasów.

Mylnem byłoby wyciągać z tego jakieś daleko idące wnioski. Kossok dzisiejszy nie przypomina Kossoka z IFC, czy Pogoni: to nie jest dawny postrach bramkarzy i król strzelców. Ale tenże Kossok na środku ataku przewyższa o całe niebo tych wszystkich „Migasów”, czy też innych młodych ludzi, którzy przez szereg tygodni starali się bezskutecznie prowadzić do boju ofenzywę białoczerwonych. Kiedy na środku stoi gracz, mający pojęcie już nie o szczytach, ale tylko o podstawach piłkarstwa, jakże inaczej wygląda choćby młodziutki „Szeliga”. Przy pomocy dobrego Dońca, wracającego do formy i jego znośnych partnerów w pomocy, atak Cracovii potrafił utrzymać przy sobie piłkę przez pierwszą połowę i strzelił aż 5 bramek. Gorzej było już po pauzie, kiedy Cracovia spoczęła na laurach.

Na tak wysoką przegraną obok lepszej formy Cracovii złożyła się może w większej jeszcze mierze słaba gra Polonji. Drużyna warszawska wypadła dzisiaj nadzwyczaj słabo. Nie było tutaj wprost punktu, który mógłby wytrzymać w 100 proc. krytykę. Jedynie Szczepaniak, do pewnego stopnia Ałaszewski i Łańko mogliby być wyróżnieni.

Cracovia: Radwański; Doniec, Pająk; Żiżka, Chruściński, Mysiak; Zieliński, Kruczek, Kossok, „Szeliga”, Kisieliński.

Polonia: Korniejewski; Bułanow; Bańkowski, Seichter; Szczepaniak, Odrowąż; Ałaszewski; Czyżyk, Łańko, Herisch, Puchniarz.

Tuż po rozpoczęciu Cracovia ma korzystną szansę, gdy Kruczek przebiwszy się poprzez obronę warszawską, znalazł się sam pod bramką. Za chwilę w podobnej sytuacji jest Ałaszewski, obaj nie wyzyskują jednak pozycji. Cracovia dochodzi coraz bardziej do głosu: strzały Kossoka powodują niepewną sytuację pod bramką Polonii. Wynik ulega zmianie w 8-ej minucie, gdy po centrze Kisielińskiego, Kruczek lokuje piłkę w siatce.

Cracovia gra coraz lepiej i w 18 minucie Kossok strzałem w róg bramki podwyższa wynik. Za chwilę tenże gracz główką po rzucie rożnym uzyskuje trzeci punkt. Polonja przebija się rzadko, natomiast Cracovia jest w dalszym ciągu przy głosie i w 30-ej, a wreszcie w 38-ej minucie przez Kossoka uzyskuje bramki.

Tuż przed przerwą dochodzi do przykrego incydentu: za faul na Kruczku sędzia dyktuje rzut karny. Niewiadomo dlaczego Korniejewski wychodzi z bramki, wraca jednak do niej po długich targach i stanąwszy za linją odwraca się tyłem do napastników. Wywołuje to burzę na widowni. Dopiero po chwili Korniejewski zajmuje w bramce właściwą pozycję. Cracovia reaguje na to i Kossok strzela karnego w aut.

Drugą połowę inauguruje również rzut karny za rękę Dońca. Egzekwuje go Puchniarz. Tym razem piłka trafia w słupek bramki. Cracovia opada na siłach i przeciwnik ma obecnie kilka korzystnych szans, których nie wyzyskuje. Tempo słabnie znacznie.

Po meczu, kierownik drużyny Polonji p. Frenkiel wręczył wicemistrzowi Polski wiązankę kwiatów. Sędzia p. Posner nieszczególny.

Źródło: Przegląd Sportowy nr 93 (997) z 21 listopada 1934 [1]

Raz,dwa,trzy

Po dwu niepotrzebnych porażkach zakończyła Cracovia sezon mistrzowski wysokiem zwycięstwem, uzyskanem już do przerwy, zapewniając sobie tytuł wicemistrza. Coprawda samo zwycięstwo nad słabym przeciwnikiem nie byłoby niczem nadzwyczajnem nawet przy zmienności Cracovii, jednakże wie oczekiwano aż tak wybitnej zmiany w wyglądzie drużyny krakowskiej, mając w pamięci ostatnie jej spotkania. Zwycięstwo obecne było całkowicie zasłużone, a chociaż i Polonia mogła była uzyskać jakąś bramkę, to także zdobycz Cracovii nie jest wszystkiem, co białoczerwom mogli z tego spotkania wynieść.

Przy poprawie wyglądu Cracovii pozostał nadali błąd, jakim była zawsze nerwowość zawodników i kondycja fizyczna, nie pozwalająca na grę przez pełne 90 minut. Tem tłumaczyć należy, że wynik końcowy jest także wynikiem pierwszej połowy gry. Zaciekawienie spotkaniem skupiało się na ataku bialoczerwonyeh, w którym pojawił się znowu Kossok, mając po obu bokach dwu młodych zawodników. Zestawienie udało się. To nie było bowiem eksperymentem wtedy, gdy okazało się, że Kossok jest zdrowy, może biegać i grać wogóle. Rozum i opanowanie piłki nigdy u niego nie szwankowały. Był więc dobrym kierownikiem ataku, dobrze strzelał, a przy nim inni zyskali pod każdym względem. Dłuższa przerwa zaznaczyła się w zmniejszonej ruchliwości i wydajności w drugiej połowie gry. Przy dobrym ataku jakość gry całej drużyny bialoczerwonyeh zyskała na spoistości, a ta umo żliwiała przeprowadzanie pomysłowych akevj i ich skuteczne realizowanie. Przeciw takiej Cracovii Polonia nie miała widoków na sukces. Dopiero po iwiuzie przez pewien czas doszła Polonia do głosu, powodując zdenerwowanie w grze miejscowych. Nie umiała jednakże tego wyzyskać, aczkolwiek posiadała sytuacje korzystne. W nadspodziewanie dobrze grającej linji ataku dwójka: Kisieliński—Szeliga, najlepiej przystosowała się do pomysłów środkowego. Szeliga czuł się zupełnie pewnie technicznie, wcale udatnie współgrał z partnerami, a także wykazał zrozumienie momentu strzału. Kisieliński potwierdził swą dobrą formę, mimo wyjątkowej „opieki" ze strony Seichtera. Gra Kruczka byłaby efektywniejsza, gdyby pozbył się skłonności do wózkowania i przetrzymywania piłki, a pod bramką strzelał, czem nie grzeszył także Zieliński, znacznie groźniejszy w polu, niż w pobliżu bramki, gdzie gwałtownie tracił swój impet, z jakim mijał przeciwnika. Rola pomocników Cracovii tym razem nie była ciężka, bo atak robił swoje, a nawet Szeliga wydatnie pomagał tej linji. Mimo to trafiały się momenty słabsze, których najwięcej miewał My siak. Onb jm)wodowały zamieszanie i niebezpieczne sytuacje pod bramką Cracovii, a tylko nieudolność Ałaszewskiego chroniła bramkę. Bardziej zrównoważeni byli Żiżka i Chruściński, kondycyjnie lepsi. Przez pewien czas gra obrońców raziła niepewnością. Uspokojeni, rzadko pozwalali się minąć. Może tylko zbyt dalekie wycieczki Pająka odsła-nialy napastnikom Polonji bramkę wtedy, gdy mimo swej szybkości nie zdążył już wrócić. W bramce grał bez błędu Radwański, broniąc w kilku naprawdę trudnych sytuacjach. Zabezpieczona przed spadkiem Polonia grała słabo. Być może, źe dlatego nie bydiśmy świadkami walki, bo Polonia próbowała grą przeciwstawić się Cracovii. Niestety w tej grupie, jaką widzieliśmy w niedzielę na boisku, trudno było myśleć o zwycięstwie. Z całości wyłaniał się Szczepaniak kontrastowo, a -potem także Seichter. Natomiast bardzo przeciętną była reszta, bez ciągłości między linjami, abstrahując od gry Szczepaniaka. W ataku myślącym zawodnikiem jest niewątpliwie Łańko. Próbki tego dał on kilkakrotnie swemi podaniami, gdy jednakże zamyślał operować na swą rękę, wartość jego momentalnie nikła. By wyzyskać rozum Łańki, atak Polonji musiałby rozporządzać przytomniejszymi łącznikami, niż jest hamujący Strzeżek i nieopanowany Herisch. Dotyczy to w jeszcze wyższym stopniu Ałaszewskiego na skrzydle. Stosunkowo najwięcej wartości przedstawiał w tej linji Puchniarz. Przy wartościowym Szczepaniaku, wyręczającym swój atak w strzelaniu także, Seichter wy-padł słabiej, choć jego zasługą było, że Kisieliński sam nie zmienił znacznie wyniku. Różnica leżała również w tern, że skrajni spełniali prawie wyłącznie funkcje defensywne, opiekę nad atakiem swym zostawiając Szczepaniakowi. Niewdzięczne zadanie obrony spełniali Rułanow i Bańkowski. Pierwszy swą rutyną górował nad Bańkowskim, zawodnikiem potrzebującym szlifu. Fatalne wrażenie pozostawił Korniejewski. Jego gra w bramce do pewnych nie należała i to je«»t naturalne. Jednakże nie można nie poruszyć jego zachowania się na boisku przed rzutem karnym. Reakcja na błąd sędziego zwróceniem się tyłem do boiska i widowni w chwili rzutu, jest conajmniej nieodpowiednią. Skład drużyn i przebieg gry.

Cracoeia: Radwański, Pająk. Doniec, Ziżka, Chruściński, Mysiak, Zieliński, Kruczek, Kossok, Szeliga, Kisieliński. — Polonia: Kornijewski, Bańkowski, Bułanow, Odrowąż, Szczepaniak, Seichter, Ałaszewski II, Strzeżek, Łańko, Herisch, Puchniarz.

Pasikonik
Źródło: Raz,dwa,trzy nr 47 z 20 listopada 1934

Mecze sezonu 1934

1934-01-01 Cracovia - PPW Katowice 2:4   1934-01-14 Cracovia - Zwierzyniecki Kraków 6:2   1934-01-21 Cracovia - Stadion Królewska Huta 8:1   1934-01-28 Cracovia - KPW Katowice 2:1   1934-02-11 Cracovia - KS 20 Rybnik 6:1   1934-02-18 AKS Królewska Huta - Cracovia 7:0   1934-02-25 Cracovia - Młodzież Powstańcza Wodzisław Śląski 3:0   1934-03-04 Cracovia - Policyjny Katowice 1:3   1934-03-11 Cracovia - Pogoń Katowice 3:1   1934-03-18 Cracovia - Garbarnia Kraków 3:2   1934-03-25 Cracovia - AKS Królewska Huta 1:0   1934-04-02 Cracovia - Wacker Wiedeń 2:2   1934-04-08 Cracovia - Ruch Wielkie Hajduki 0:3   1934-04-22 Pogoń Lwów - Cracovia 1:4   1934-04-29 Cracovia - ŁKS Łódź 4:3   1934-05-03 Garbarnia Kraków - Cracovia 4:0   1934-05-27 Warta Poznań - Cracovia 0:1   1934-06-03 Polonia Warszawa - Cracovia 2:1   1934-06-10 Cracovia - Wisła Kraków 2:1   1934-06-17 Cracovia - Warszawianka Warszawa 4:0   1934-06-24 Podgórze Kraków - Cracovia 2:3   1934-07-01 Legia Warszawa - Cracovia 0:0   1934-07-08 Cracovia - 22 Strzelec Siedlce 7:0   1934-07-14 Cracovia - FC Wien 0:1   1934-07-22 Ruch Wielkie Hajdugi- Cracovia 4:3   1934-07-29 Cracovia - Grzegórzecki Kraków 4:0   1934-08-05 Cracovia - Podgórze Kraków 3:1   1934-08-12 Cracovia - emigracja francuska 3:2   1934-08-15 Cracovia - Hapoel Tel Aviv 3:2   1934-08-19 Cracovia - Garbarnia Kraków 2:1   1934-09-02 22 Strzelec Siedlce - Cracovia 0:3   1934-09-16 Cracovia - AC Milan 3:4   1934-09-23 ŁKS Łódź - Cracovia 3:0   1934-09-27 Unia Sosnowiec - Cracovia 1:1   1934-09-30 Warszawianka Warszawa - Cracovia 0:2   1934-10-07 BBSV Bielsko - Cracovia 1:6   1934-10-21 Ruch Wielkie Hajduki - Cracovia 3:1   1934-10-28 Cracovia - Pogoń Lwów 3:1   1934-11-01 Cracovia - Legia Warszawa 2:0   1934-11-04 Wisła Kraków - Cracovia 5:0   1934-11-11 Cracovia - Warta Poznań 1:2   1934-11-18 Cracovia - Polonia Warszawa 5:0   1934-12-02 Cracovia - Garbarnia Kraków 0:2   1934-12-08 Garbarnia Kraków - Cracovia 2:1   1934-12-09 Ruch Wielkie Hajduki - Cracovia 3:0