Roman Ciesielski: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika: Roman Ciesielski.jpg|thumb|Roman Ciesielski]]
{{Dane osobowe
'''CIESIELSKI Roman''' (ur. 4 listopada 1924, zm. 9 czerwca 2004)
|                              imię = Roman
|                          nazwisko = Ciesielski
|                            zdjęcie = [[Grafika: Roman Ciesielski.jpg|200px]]
|                 pełneimięinazwisko = Roman Ciesielski
|                              kraj =
|                    dzien_urodzenia = 4
|                  miesiac_urodzenia = 11
|                      rok_urodzenia = 1924
|                    miastourodzenia =
|                      krajurodzenia =
|                      dzien_smierci = 9
|                    miesiac_smierci = 6
|                        rok_smierci = 2004
|                    miasto_smierci =
|                      rolawCracovii = działacz
}}


'''CIESIELSKI Roman''' (ur. 4 listopada 1924, zm. 9 czerwca 2004) - inżynier budownictwa, profesor Politechniki Krakowskiej, w latach 1981 - 1982 rektor tej uczelni, senator I kadencji (1989 - 1991).


{{DoWyjasnieniaPrawAutorskich}}
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej (oddziału partyzanckiego "Żelbet").


=== Roman Ciesielski - Ambasador Cracovii (www.cracovia.krakow.pl, 8 styczeń 2005) ===
Koszykarz Cracovii w latach 1946-1953. Reprezentant Polski. Kapitan drużyny Cracovii w meczu finału Pucharu Polski w 1952 r. z [[Wisła Kraków|Gwardią]] wygranym na boisku przez zespół Pasów, którego wynik zmieniono już po zakończeniu meczu na skutek interwencji Urzędu Bezpieczeństwa. W Cracovii uprawiał także piłkę ręczną.


[[Imię::Roman| ]] [[Nazwisko::Ciesielski| ]] [[Sportowiec::Działacz| ]]
Odznaczony Krzyżem Walecznych (1944) oraz Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2004).
 
Brat Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego i przyjaciel Ojca Świętego [[Jan Paweł II|Jana Pawła II]].
 
=== Leszek Rafalski ''"Jak dyskryminowano Cracovię"'' ===
<small>''(fragment [[Jak dyskryminowano Cracovię|artykułu]])''</small>
 
W 1952 r. koszykarze Ogniwa awansowali wraz z Gwardią (Wisłą) Kraków, CWKS (Legią) Warszawa i Kolejarzem (Polonią) Warszawa do finału Pucharu Polski. W pierwszym meczu Ogniwo grało z Gwardią. Gwardia była faworytem, lecz Pasy bez Jerzego Bentkowskiego i Tadeusza Pacuły, którzy wcześniej przeszli do Gwardii, walczyły nadspodziewanie dobrze i prowadziły cały mecz. Na sekundy przed końcem, przy stanie 48:48 Jerzy Banaś z Cracovii został sfaulowany. Sędzia nakazał rzut wolny (wtedy rzucano po jednym). Banaś trafił i Cracovia wygrała.
 
Działacze Gwardii nie mogąc się pogodzić z porażką zaczęli wszystko odkręcać. Na drugi dzień koszykarze Cracovii dowiedzieli się, że ostatni kosz został anulowany, gdyż faul popełniony był po czasie, i że ma być dogrywka. Kłamstwo szyte było najgrubszymi nićmi. UB wymusiło na przedstawicielu PZKosz taką decyzję. Potem powiedział:
 
- Ja wiem że macie rację , ale ja mam żonę i dzieci, i chcę dojechać do Warszawy.
 
Trener i kierownik drużyny zastraszeni zgodzili się na dogrywkę. Sędziowie też byli "za", zwłaszcza, że już w trakcie meczu pomagali Gwardii. Ale koszykarze Cracovii sprzeciwili się. Wtedy do kapitana drużyny, Romana Ciesielskiego (późniejszego Rektora Politechniki Krakowskiej i senatora) podeszło dwóch tajniaków i zaczęli straszyć: - Lepiej niech pan nie rozrabia. My dobrze wiemy kim pan jest. Pan uczestniczył w pochodzie 3 Maja, pan był w AK. To się może źle dla pana skończyć. Radzimy, żeby przekonał pan drużynę, że powinna stanąć do dogrywki.
 
Mimo to nie ulegli presji. Sędziowie po 15 minutach oczekiwania, przy ciągłych gwizdach publiczności, ogłosili walkower. Także przed meczem o I miejsce kibice powitali Gwardię hucznymi gwizdami a pokrzywdzona Cracovia zagrała o III miejsce. Skandal był tak wielki, że delegat PZKosz nie wypisał na dyplomach miejsc.
 
Po tym incydencie coś pękło w drużynie. Już nigdy gra nie była dla nich taką przyjemnością. Rok później podłamani, spadli z I ligi. Rozsypała się drużyna.
 
[[Sportowiec::Koszykarz| ]] [[Sportowiec:: Szczypiornista| ]]
[[Kategoria: Działacze|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Działacze|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Koszykarze|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Koszykarze|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Piłkarze ręczni|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Szczypiorniści|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Urodzeni 4 listopada|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Urodzeni 4 listopada|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Zmarli 9 czerwca|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria: Zmarli 9 czerwca|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Rakowickim|Ciesielski, Roman]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Rakowickim|Ciesielski, Roman]]

Wersja z 22:12, 7 lis 2011

Roman Ciesielski

Roman Ciesielski.jpg

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Roman Ciesielski
Urodzony(a) 4 listopada 1924
Zmarły 9 czerwca 2004


CIESIELSKI Roman (ur. 4 listopada 1924, zm. 9 czerwca 2004) - inżynier budownictwa, profesor Politechniki Krakowskiej, w latach 1981 - 1982 rektor tej uczelni, senator I kadencji (1989 - 1991).

W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej (oddziału partyzanckiego "Żelbet").

Koszykarz Cracovii w latach 1946-1953. Reprezentant Polski. Kapitan drużyny Cracovii w meczu finału Pucharu Polski w 1952 r. z Gwardią wygranym na boisku przez zespół Pasów, którego wynik zmieniono już po zakończeniu meczu na skutek interwencji Urzędu Bezpieczeństwa. W Cracovii uprawiał także piłkę ręczną.

Odznaczony Krzyżem Walecznych (1944) oraz Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2004).

Brat Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego i przyjaciel Ojca Świętego Jana Pawła II.

Leszek Rafalski "Jak dyskryminowano Cracovię"

(fragment artykułu)

W 1952 r. koszykarze Ogniwa awansowali wraz z Gwardią (Wisłą) Kraków, CWKS (Legią) Warszawa i Kolejarzem (Polonią) Warszawa do finału Pucharu Polski. W pierwszym meczu Ogniwo grało z Gwardią. Gwardia była faworytem, lecz Pasy bez Jerzego Bentkowskiego i Tadeusza Pacuły, którzy wcześniej przeszli do Gwardii, walczyły nadspodziewanie dobrze i prowadziły cały mecz. Na sekundy przed końcem, przy stanie 48:48 Jerzy Banaś z Cracovii został sfaulowany. Sędzia nakazał rzut wolny (wtedy rzucano po jednym). Banaś trafił i Cracovia wygrała.

Działacze Gwardii nie mogąc się pogodzić z porażką zaczęli wszystko odkręcać. Na drugi dzień koszykarze Cracovii dowiedzieli się, że ostatni kosz został anulowany, gdyż faul popełniony był po czasie, i że ma być dogrywka. Kłamstwo szyte było najgrubszymi nićmi. UB wymusiło na przedstawicielu PZKosz taką decyzję. Potem powiedział:

- Ja wiem że macie rację , ale ja mam żonę i dzieci, i chcę dojechać do Warszawy.

Trener i kierownik drużyny zastraszeni zgodzili się na dogrywkę. Sędziowie też byli "za", zwłaszcza, że już w trakcie meczu pomagali Gwardii. Ale koszykarze Cracovii sprzeciwili się. Wtedy do kapitana drużyny, Romana Ciesielskiego (późniejszego Rektora Politechniki Krakowskiej i senatora) podeszło dwóch tajniaków i zaczęli straszyć: - Lepiej niech pan nie rozrabia. My dobrze wiemy kim pan jest. Pan uczestniczył w pochodzie 3 Maja, pan był w AK. To się może źle dla pana skończyć. Radzimy, żeby przekonał pan drużynę, że powinna stanąć do dogrywki.

Mimo to nie ulegli presji. Sędziowie po 15 minutach oczekiwania, przy ciągłych gwizdach publiczności, ogłosili walkower. Także przed meczem o I miejsce kibice powitali Gwardię hucznymi gwizdami a pokrzywdzona Cracovia zagrała o III miejsce. Skandal był tak wielki, że delegat PZKosz nie wypisał na dyplomach miejsc.

Po tym incydencie coś pękło w drużynie. Już nigdy gra nie była dla nich taką przyjemnością. Rok później podłamani, spadli z I ligi. Rozsypała się drużyna.