1926-05-09 Kraków - Lwów 2:2
Reprezentacja Krakowa złożona z drużyn krakowskich
|
 Kraków, Stadion Cracovii, niedziela, 9 maja 1926
(0:2)
|
| ||||||||||
Skład: Szumiec  Pychowski Kaczor Strycharz  Seichter I Zastawniak II Adamek Reyman III Kałuża  Krumholz Balcer |
Sędzia: J. Grabowski
|
Skład: Winnicki Kmiciński  Giebartowski Hanke Fichtel  Schneider Wójcik Bacz Kuchar Chmielowski Szabakiewicz | ||||||||||||||||||
Bramki
| Mecze tego dnia: | ||
|
|
Puchar Żeleńskiego
Mecz o wazę Żeleńskiego.
Zapowiedź meczu
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Zawody tegoroczne zapowiadają się niezwykle emocjonująco. Skład reprezentacji Krakowa Jest niemal analogiczny do składu reprezentacji, która grata w Budapeszcie, a która, jak wiadomo, uzyskała przeciw drużynie węgierskiej wysoce zaszczytny wynik. Skład ten przedstawia się następująco:
Bramka: Szumieć; obrona: Kaczor, Pychowski; pomoc: Zastawniak, Seichter, Strycharz; napad: Balcer, Krumholz, Kałuża, Reyman III, Adamek.
Zadanie reprezentacji Krakowa będzie nader ciężkie, gdyż Lwów po stracie poprzedniego puharu prof. Żeleńskiego. przygotowywał się w szeregu zawodów treningowych do rewanżu, to też szanse Lwowa są Korzystne należy oczekiwać zaciętej i interesującej walki. Prasa lwowska od szeregu dni debatowała nad zestawieniem reprezentacji Lwowa, proponując to te. to inne kombinacje. Ostatecznie kapitan związkowy, p. Műller. ustalił następujący skład reprezentacji Lwowa na dzisiejsze zawody:
Bramka: Lachowicz (Pogoń); obrona: Glebartowskl (Pogoń). Kmlclóskl (Czarni); pomoc: Hanke (Pogoń). Kochar (Pogoń), Schneider (Hasmonea): Chmielewski (Czarni), Garbień (Pogoń), Batsch (Pogoń), Steuermann (Hasmonea), Wójcik (Czarni).
Skład Lwowa przedstawia się bardzo groźnie. Najlepszą częścią drużyny będzie prawdopodobnie pomoc z Wacławem Kucharem na środku. Równie niebezpieczną częścią drużyny jest trójka środkowa ataku Garbień-Batsch-Stenermann, niebezpieczna w przeboju i strzałach i ciekawem będzie porównanie gry trójki środkowej ataku Krakowa Reyman III-Kałuża-Krumholz, która tak świetnie spisała się w Budapeszcie z tą częścią drożyny lwowskie! Obrony obu drużyn są mniej więcej równorzędne, tak że wyższość pomocy Lwowa może zaważyć na szali, tembardziej że cześć graczy Krakowa jest kontuzjowana. Tym razem zatem liczyć się należy ze zwycięstwem dobrze zestawionej reprezentacji lwowskiej, aczkolwiek ambicja graczy Krakowa w zawodach reprezentacyjnych 1 tym razem może wyrównać nieco gorsze szanse naszego miasta. Rywalizacja drożyn, występujące zawsze wybitnie w zawodach Lwów—Kraków Jest tak silną, że od enerpjl i stopnia wysiłku graczy Krakowa zależnym będzie wynik. W rękach — a właściwie w nogach — graczy Krakowa leży zatem los srebrnej wazy prof. Żeleńskiego. O godzinie 8-cioj popołudniu odbędzie się przedmecz Cracovia jun. — Grunwald. Początek głównych zawodów o godz. 4.80 popołudniu na boisku Cracovii. Wedle ostatnich doniesień prasy lwowskiej skład drużyny Lwowa uległ zmianie o tyle, że doznał wzmocnienia jeszcze na kilku pozycjach, a mianowicie w miejsce Lachowicza będzie grał znany w Krakowie z doskonałej strony bramkarz Winnicki, atak zaś zmieni się o tyle, iż znajdujący się w doskonałej fermie Chmielewski z Czarnych obejmie rolę kierownika ataku. Batach zajmie miejsce Stouermanna n prawym łączniku, a na opróżniono miejsce (prawe skrzydło) po Chmielewskim, wyznaczony został Wójcik z Czarnych.
Zawodami kierować będzie za obopólnem porozumieniem Związków piłkarskich krakowskiego i lwowskiego p. J. Grabowski, przewodniczący warszawskiego kollegjum sędziów.
Opis meczu
Stadjon
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Kraków walczył wczoraj na 3 frontach i to nieszczęśliwie, stosunkowo najlepiej poszło ze Lwowem, gorzej było już w Tarnowie, a wprost katastrofalnie w Bielsku. Błędna taktyka okręgu, który bez wszelkiej zdrowej rachuby chce grać i to na jak największej ilości frontach, byle tylko grać, zbiera swoje owoce. W konsekwencji powoduje ona, iż skutkiem trudności zestawienia tylu drużyn reprezentacyjnych wchodzi w skład ich szereg takich graczy, którzy jeszcze do tego nie dojrzeli. To też powoduje, iż zaszczyt reprezentowania barw Krakowa stal się zbyt łatwym do zdobycia, co nie może chyba budzić zbytniej u zawodników ambicji. Z drugiej strony rozgrywanie zawodów na prowincji z tak osłabienemi składami, jak to wczoraj miało miejsce, uznać trzeba za b. nieudały eksperyment, znaczenia propagandowego one chyba mieć nie mogą. W przyszłości przeto w interesie Związku i jego dobrej reputacji, jakoteż i klubów krakowskich życzyć należałoby sobie, aby wszelkie kroki w kierunku reprezentowania naszego okręgu były z większy ostrożnością i z większem przemyśleniem przedsiębrane
Lwów — Kraków 2:2 (2:0).
Wczorajszy mecz piłkarski nie przyniósł spodziewanej emocji i omal nie skończyłby się przykrą dla krakowskiego piłkarstwa porażką, gdyby nie ambicja, która obudziła się w naszej jedenastce pod koniec zawodów. Złożyło się na to szereg okoliczności, po pierwsze skład drużyny nie mógł zadowolić nikogo, uderzały w nim przedewszystkiem dwie wady: pierwszą z nich to wstawienie Strycharza, który w swoim klubie (Cracovia) gra już właściwie w-rezerwie, a druga to brak Kowalskiego, przez co również i Balcer wypad! jeszcze nie tak, jak wypaść powinien, napadowi brakło zupełnie zarania, ponieważ ani jedno skrzydło nie miało swego właściwego łącznika. Dopiero z biegiem gry zaczęło przychodzić pewne zrozumienie, co okazało się dobitnie dopiero pod koniec meczu. Coprawda przyznać trzeba, iż Kraków nie mógł rozporządzać najlepszym ,, garniturem", gdyż pewna część graczy czołowych klubów krakowskich była po ostatnich zawodach klubowych i reprezentacyjnych poważnie konluzjonowana. Z drugiej strony na wczorajszym przykładzie widoczne jest, jak niskim jest jeszcze poziom naszej klasy piłkarskiej i jak niestałą jest forma naszych zawodników. Wszelkie budowanie pewnych rachub i obliczenie może zupełnie chybić celu — i tak na ostatnich zawodach międzymiastowych w Budapeszcie jednym z najsłabszych graczy był Zastawniak, jednym zaś z najlepszych Kaczor. Nie upływa od tego meczu dziesięć dni i mamy na wczorajszych zawodach obraz może wprost odwrotny do tego, jaki był w Budapeszcie, o ile się chce porównać grę wymienionych wyżej zawodników.
Skład drużyny Lwowa przedstawiał się nast.: Winnicki, Kmiciński, Giebartowski, Hanko, Fichtel, Schneider, Wójcik, Basch, Kuchar, Chmielowski i Szabakiewicz, drużyna krakowska zaś wystąpiła W nast. zespole: Szumiec, Pychowski, Kaczor, Strycharz, Seichter, Zastawniak, Adamek Reyman III., Kałuża, Krummholz i Balcer.
Ocena drużyn: Drużyna krakowska przewyższała przeciwnika swego, jeśli idzie o kombinacyjne prowadzenie napadu oraz o techniczne opanowanie piłki, chód w tym ostatnim wypadku pewne jej punkty wybitnie szwankowały (zwłaszcza stopping), krakowska jedenastka grzeszyła za to ogromnie brakiem celnych strzałów i hyperkombinacją. Jeśli idzie o ocenę poszczególnych punktów, to na wyróżnianie zasługują jedynie tylko Zastawuiak, Szumieć, Balcer i Kałuża w ostatnich 30 minutach. Reszta zaś poniżej swej, zwykłej formy. Pierwszy z nich Zastawniak odpowiedział w zupełności swemu zadaniu, doskonałym ustawianiem się oraz świetną grą głową zwracał ogólną uwagę, jego partnerzy Seichter i Strycharz bardzo słabi, pierwszy z nich grając w drużynie, która nie ma poważnych meczów, nie może też odpowiedzieć zadaniom reprezentacyjnego gracza. Oni ponoszą wielkiej mierze winę, iż napad nie był w porę i odpowiednio zasilany piłkami. Obrona nie stała również na wysokości swego zadania, Kaczor z Pychowskim stanowili parę całkiem niezgraną i źle taktycznie grającą, w każdej prawie niebezpiecznej sytuacji można było zauważyć ich biegnących wspólnie do jednego przeciwnika, albo też rozstawionych całkiem fałszywie. W napadzie w trójce środkowej nie kleiło się zupełnie, dopiero w ostatnich 30 minutach Kałuża przychodzi do głosu i od tej pory znać nieco intenzywniejszą pracę napadu. Ze skrzydłowych Adamek nieszczególny, centruje za późno, Balcer całkiem dobry i ruchliwy, nadawał pewne życie grze, z jego też doskonałej centry uzyskuje Kałuża pierwszą bramkę, a w związku z tom obudziła się ambicja i dążenie do wyrównania u sennie dotąd grającej jeden.
W drużynie lwowskiej bramkarz Winnicki poza dworna bramkowymi strzałami, dość ciężkiemi do obrony nie miał pola do popisu, obrońcy nieszczególni, z pomocników Hanke najsłabszy, Fichtel poprawił się znacznie, najlepszy natomiast był Schneider- W ataku wyróżniali się niezmordowany jak zwykle Wacek Kuchar oraz Batsch, doskonały strzelec, z dobrej strony zaprezentowali się również Chmielewski i Szabakiewicz. podczas gdy Wójcik stanowił najsłabszy punkt drużyny. W ogólności drużyna lwowska przewyższała krakowską lepszą decyzją strzałową, orjentacją pod bramką i grała z większa ambicję.
Sędzia p. J. Grabowski nieszczególny, jego rozsbrzygnięcie co do przyznania pierwszego rzutu karnego przeciwko Lwowowi było bezwzględnie za surowe i pochopne, aczkolwiek „hands”, którą popełnił Kmiciński na polu karnem była zupełnie bezsporne, to jednak było ono zupełnie przypadkowe, wobec czego nie powinno być karane. Przebieg gry: Lwów uzyskuje pierwszą bramkę w 12 min., a drugą w 20 min. Po pauzie zaś Kałuża uzyskuje bramki w 22 i 41 min. Rzutów karnych nie wykorzystali w 20 min. przed pauzą Reyman III i w 5 min. w drugiej części gry Krummholz. Stosunek rogów 8:4 na korzyść Krakowa
Widzów ponad 5.000.