1933-11-05 Legia Warszawa - Cracovia 2:2: Różnice pomiędzy wersjami
Benedictus (Dyskusja | edycje) m |
Benedictus (Dyskusja | edycje) m |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
| sklad_gospodarz = Keller<br> Martyna<br> [[Zygmunt Jesionka|Jesionka]]<br> Schaller<br> Kubera<br> Drabiński<br> Rajdek<br> W. Przeździecki<br> [[Józef Nawrot|Nawrot]]<br> Nowakowski<br> Wypijewski | | sklad_gospodarz = Keller<br> Martyna<br> [[Zygmunt Jesionka|Jesionka]]<br> Schaller<br> Kubera<br> Drabiński<br> Rajdek<br> W. Przeździecki<br> [[Józef Nawrot|Nawrot]]<br> Nowakowski<br> Wypijewski | ||
| ustawienie_gosc = 2-3-5 | | ustawienie_gosc = 2-3-5 | ||
| sklad_gosc = [[Mieczysław Szumiec|Szumiec]]<br> [[Stefan Lasota|Lasota]]<br> [[Jan Pająk|Pająk]]<br> [[Kazimierz Seichter|Seichter]]<br> [[Zygmunt Chruściński|Chruściński]]<br> [[Józef Żiżka|Żiżka]]<br> [[Józef Kubiński|Kubiński]]<br> [[Aleksander Mysiak|Mysiak]]<br> [[Stanisław Malczyk|S. Malczyk]]<br> [[Józef Ciszewski|Ciszewski]]<br> [[Józef Zembaczyński|Zembaczyński]] | | sklad_gosc = [[Mieczysław Szumiec|Szumiec]]<br> [[Stefan Lasota|Lasota]]<br> [[Jan Pająk|Pająk]]<br> [[Kazimierz Seichter|K. Seichter]]<br> [[Zygmunt Chruściński|Chruściński]]<br> [[Józef Żiżka|Żiżka]]<br> [[Józef Kubiński|Kubiński]]<br> [[Aleksander Mysiak|Mysiak]]<br> [[Stanisław Malczyk|S. Malczyk]]<br> [[Józef Ciszewski|Ciszewski]]<br> [[Józef Zembaczyński|Zembaczyński]] | ||
| herby_png = tak | | herby_png = tak | ||
}} | }} |
Wersja z 11:43, 22 lut 2008
|
![]() Warszawa, niedziela, 5 listopada 1933
(1:2)
|
|
Skład: Keller Martyna Jesionka Schaller Kubera Drabiński Rajdek W. Przeździecki Nawrot Nowakowski Wypijewski Ustawienie: 2-3-5 |
Sędzia: Kreicarek
|
Skład: Szumiec Lasota Pająk K. Seichter Chruściński Żiżka Kubiński Mysiak S. Malczyk Ciszewski Zembaczyński Ustawienie: 2-3-5 |
Mecz poprzedniego dnia: | Mecze tego dnia: | |
|
Sytuacja przed meczem
Cracovia, broniąca tytułu mistrzowskiego, miała przed tym spotkaniem realne szanse na kolejną elekcję, mimo przeciętnych występów w grupie mistrzowskiej. Sytuacja w tabeli była następująca: prowadziła Wisła, która zakończyła już rozgrywki z dorobkiem 13 pkt., drugą lokatę okupował hajducki Ruch mający 12 pkt. i w zanadrzu decydujący mecz z Cracovią w następną niedzielę. [1] Na trzecim miejscu znajdowała się lwowska Pogoń, rozgrywająca w tym dniu ostatni mecz w sezonie - przed własną publicznością z Łódzkim KS-em. Pogoń zajmowała swą lokatę z 11-punktowym dorobkiem. Cracovia plasowała się na czwartym miejscu z 9 punktami, ale jeszcze dwoma meczami do rozegrania.
Szanse Cracovii
"Biało-czerwoni" żeby ponownie sięgnąć po tytuł musieli najpierw pokonać Legię, a następnie w ostatnim meczu zgarnąć komplet punktów z Ruchem. Strata jakichkolwiek punktów oznaczała koniec marzeń o mistrzowskim laurze, co stało się mimo prowadzenie do przerwy w Warszawie.
Po meczu
Remis oznaczał detronizację Cracovii, ale jednocześnie postawił ją w roli drużyny mającej wpływ na wyłonienie nowego mistrza, czyli Ruchu albo Pogoni, która tego dnia urządziła sobie festiwal strzelecki i zdeklasowała ŁKS 9:0 wyprzedzając Wisłę lepszym ilorazem bramek (1,81 przy 1,67 "Białej gwiazdy"). O wszystkim rozstrzygnąć miał zatem mecz Cracovii z Ruchem...