Jan Łazarski: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 36: | Linia 36: | ||
Olimpijczyk z Paryża w 1924, zdobył srebrny medalu w konkurencji 4000 m drużynowo (z Józefem Lange, Tomaszem Stankiewiczem i Franciszkiem Szymczykiem), startował również na 1000 m ze startu lotnego (odpadł po repasażach) i na 50 km (nie ukończył). | Olimpijczyk z Paryża w 1924, zdobył srebrny medalu w konkurencji 4000 m drużynowo (z Józefem Lange, Tomaszem Stankiewiczem i Franciszkiem Szymczykiem), startował również na 1000 m ze startu lotnego (odpadł po repasażach) i na 50 km (nie ukończył). | ||
Członek Rady Seniorów od 1957 r.. | |||
'''Sukcesy:''' ''Czterokrotny mistrz Polski: na szosie - 1926 i na torze - 1924, 1925, 1926.'' | '''Sukcesy:''' ''Czterokrotny mistrz Polski: na szosie - 1926 i na torze - 1924, 1925, 1926.'' | ||
| Linia 64: | Linia 66: | ||
[[Kategoria: Kolarze|Łazarski, Jan]][[Kategoria: Olimpijczycy|Łazarski, Jan]] | [[Kategoria: Kolarze|Łazarski, Jan]][[Kategoria: Olimpijczycy|Łazarski, Jan]] | ||
[[Kategoria:Wielcy ludzie Cracovii|Łazarski, Jan]] | [[Kategoria:Wielcy ludzie Cracovii|Łazarski, Jan]] | ||
[[Kategoria:Członkowie Rady Seniorów|Łazarski, Jan]] | |||
Wersja z 09:11, 9 kwi 2021
| Jan Łazarski | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Jan Łazarski | ||
| Urodzony(a) | 26 października 1892, Kraków | ||
| Zmarły | 11 sierpnia 1968, Kraków | ||
 Brązowy medalista MP w kolarstwie szosowym 1922
|
Jan Łazarski urodził się 26 października 1892 w Krakowie, zmarł 11 sierpnia 1968 w Krakowie. Kolarz, po zakończeniu kariery działacz i trener.
W Cracovii w latach 1919-1929, reprezentował również Krakowski Klub Cyklistów i Motorzystów.
Olimpijczyk z Paryża w 1924, zdobył srebrny medalu w konkurencji 4000 m drużynowo (z Józefem Lange, Tomaszem Stankiewiczem i Franciszkiem Szymczykiem), startował również na 1000 m ze startu lotnego (odpadł po repasażach) i na 50 km (nie ukończył).
Członek Rady Seniorów od 1957 r..
Sukcesy: Czterokrotny mistrz Polski: na szosie - 1926 i na torze - 1924, 1925, 1926.
Był współinicjatorem budowy toru kolarskiego na stadionie Cracovii - najpierw ziemnego, później betonowego.
Filmy - Jan Łazarski zdobywa Mistrzostwo Polski - 1924 r.
O Janie Łazarskim w https://www.muzeumsportu.waw.pl
Łazarski Jan
Urodził się 26 października 1892 roku w Krakowie. Ukończył tam szkołę podstawową i gimnazjum. Po odbyciu praktyki ślusarskich założył własny zakład mechaniczny. W kwietniu 1914 roku wyjechał do Szkoły Technicznej w Ilmenau w Turyngii i tam doskonalił się zawodowo. W lipcu, na okres ferii letnich, wyjechał do brata do Paryża i tam zastał go początek I wojny światowej. Ze względu na to, że był austriackim poddanym, został internowany do Francji do Rouen. W 1916 roku uciekł do Szwajcarii i pod przybranym nazwiskiem Jan Buszek pracował w fabryce broni i amunicji. W 1919 roku wrócił do kraju i ponownie rozpoczął działalność swojego zakładu mechanicznego, który w czasie wojny został zamknięty. W 1920 roku wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego, gdzie odbywał służbę do czasu zawarcia pokoju z Rosją Sowiecką.
Wówczas obudziło się silne zainteresowanie rowerem. 15 sierpnia 1919 roku w Krakowie uczestniczył w zjeździe działaczy mającym na celu zorganizowanie centralnych władz kolarskich. Wziął udział wówczas w Biegu nowicjuszy i Biegu otwarcia, w których zwyciężył. Był to początek jego kariery sportowej trwającej do 1929 roku. Przez dwa pierwsze lata reprezentował barwy Krakowskiego Klubu Cyklistów i Motorzystów, w 1921 roku przeszedł do Cracovii. W tym czasie przypadkowo postrzelił się z austriackiego rewolweru, lecz nie przerwał swojej kariery i z kulą w kolanie jeździł na rowerze na końca życia. Jednakże swoją pasję sportową nie ograniczył tylko do jednej specjalizacji. Jak większość sportowców w tym czasie, był zawodnikiem wszechstronnym. Na „drogowych” mistrzostwach Polski zajął wysokie miejsca: 3. w 1922 roku oraz 4. w 1923 roku. Jednakże szczególnie upodobał sobie walkę na torze. W sprincie, w krajowych rywalizacjach zajmował najlepsze miejsca: 3. w 1922 roku, 1. w 1924 roku, 1. w 1925 roku, 1. w 1926 roku oraz 2. w 1927 roku. Dla osoby z Krakowa zdobycie pierwszych lokat było nie lada wyczynem. W Krakowie nadal jeżdżono na torze ziemnym, który był trudniejszy i wolniejszy, natomiast w Warszawie i Łodzi powstały już dużo lepsze tory betonowe. Dlatego też Łazarski postanowił spróbować swoich sił na Dynasach. W 1923 roku na torowych mistrzostwach świata w Zurychu, gdzie Polacy po raz pierwszy wystartowali, zakontraktowano przyjazd zagranicznych zawodników do Warszawy. Doszło do ogólnopolskiej mobilizacji, wówczas Łazarski po raz pierwszy mógł pokazać swój talent w stolicy. Pokonał Francuzów, którzy doceniwszy go, zaproponowali szkolenie w Paryżu. Wraz z Sukiennikiem, Garleyem i Langem skorzystał z zaproszenia. W 1924 roku wygrał mistrzostwo Polski. W tym samym roku zdobył srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu. W latach 1924-1926 startował na mistrzostwach świata w sprincie, lecz odpadł w eliminacjach. W 1929 roku zakończył karierę sportową, lecz nadal działał dla SKS Cracovii, jako członek Rady Seniorów klubu.
W czasie okupacji niemieckiej był żołnierzem AK. Potem, przez 8 miesięcy był więziony przez gestapo.
Po zakończeniu wojny nadal prowadził zakład mechaniczno- ślusarski. Był 2-krotnie żonaty.
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, był zasłużonym Działaczem Kultury Fizycznej.
Zmarł 11 sierpnia 1968 roku w Krakowie.
źródło: https://www.muzeumsportu.waw.pl/edukacja/bazy-wiedzy/olimpijczycy-ii-rp/78-lazarski-jan