Piotr Kuczyński: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 34: | Linia 34: | ||
Piotr Kuczyński''' (Kuciński) - piłkarz, zaopatrzeniowiec, instruktor piłki nożnej. | Piotr Kuczyński''' (Kuciński) - piłkarz, zaopatrzeniowiec, instruktor piłki nożnej. | ||
Rozegrał w Cracovii '''23''' mecze w [[1L|I lidze]] (10 bramek). | Rozegrał w Cracovii '''23''' mecze w [[1L|I lidze]] (10 bramek). | ||
===Informacja o śmierci Piotra Kuczyńskiego === | |||
{{Artykul | |||
| Typ_artykulu = | |||
| Tytul_wydawnictwa = dziennikpolski24.pl | |||
| Numer = | |||
| Wydanie = | |||
| Dzien = 22 | |||
| Miesiac = 3 | |||
| Rok = 2013 | |||
| Link = [https://dziennikpolski24.pl/odszedl-piotr-kuczynski/ar/3231432] | |||
| Strona = | |||
| Skan = | |||
|Tytul_artykulu = Odszedł Piotr Kuczyński | |||
| Autor = | |||
| Tresc = Sportowy Nowy Sącz obiegła smutna wieść. W wieku niespełna 85 lat na zawsze odszedł Piotr Kuczyński, jeden z najbardziej znanych piłkarzy rodem z tego miasta. | |||
Urodził się 29 kwietnia 1928 r. w Nowym Sączu. Na stadionie miejskim piłkę zaczął kopać już podczas okupacji, uczestnicząc w toczonych w konspiracji meczach z ekipą Limanowej. W 1945 r. zgłosił się na treningi do nowosądeckiego Świtu (obecnego Dunajca). Ustawiono go na skrzydle, gdzie mógł w pełni zaprezentować swe walory. Należały do nich przede wszystkim szybkość, przebojowość, świetne wyszkolenie techniczne. | |||
W 1948 r. skusili go działacze walczącej o utrzymanie się w I lidze Tarnovii. Pograł w niej przez pół sezonu. Po spadku tarnowian do klasy niższej przeniósł się do Cracovii, ubiegającej się o mistrzostwo kraju. W meczu z Ruchem Chorzów dwukrotnie pokonywał bramkarza rywali. Już wówczas powołany został do reprezentacji Polski. W meczach z Czechosłowacją i Rumunią siedział na ławce rezerwowych. Do debiutu w narodowych barwach nie doszło z uwagi na konflikt na linii Kuczyński - trener Ryszard Koncewicz. | |||
W tymże 1951 r. powołany został do służby wojskowej i skierowany do CWKS Legia Warszawa. Wystąpił w ekstraklasie, u boku m.in. Kazimierza Górskiego. Przydarzyła mu się wkrótce kontuzja kolana. Przeszedł do pierwszoligowego Wawelu Kraków, a po wyjściu do cywila powrócił do Nowego Sącza. W 1954 r. Sandecja, której groziła degradacja z ligi wojewódzkiej, zwróciła się do Kuczyńskiego, by ten wrócił na boisko i pomógł jej w walce o utrzymanie. W 1955 r. napastnik po raz kolejny wyjechał do Krakowa. Występował tam w A-klasowym Borku, potem zaś w Wandzie Nowa Huta, w której w roku 1956 zakończył karierę. Ostatnie lata spędził w Nowym Sączu, poświęcając się hodowli gołębi. Jego pogrzeb odbył się wczoraj. | |||
Daniel Weimer | |||
}} | |||
Wersja z 18:40, 15 kwi 2021
| Piotr Kuczyński | |||
|
| |||
| Informacje ogólne | |||
|---|---|---|---|
| Imię i nazwisko | Piotr Kuczyński | ||
| Urodzony | 29 kwietnia 1928, Nowy Sącz, Polska | ||
| Zmarły | 2013 | ||
| Pozycja | prawoskrzydłowy | ||
| Wzrost | 175 cm | ||
| Waga | 70 kg | ||
| Wychowanek | Świt Nowy Sącz | ||
| Kariera w pierwszej drużynie Cracovii | |||
| Sezon | Rozgrywki - występy (gole) | ||
| 1950 1951 |
1L - 19 (9) 1L - 4 (1), PP - 1 (0) | ||
 ↑ 1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
| |||
| Kluby | |||
| Lata | Klub | Występy (gole) | |
| 1945-1948 1948-1949 1950-1951 1951 1951-1952 1953-1954 1955-1956 1957 |
Świt Nowy Sącz Tarnovia Tarnów Cracovia Legia Warszawa Wawel Kraków Sandecja Nowy Sącz Borek Kraków Wanda Nowa Huta |
? 23 (10) 1 (0) | |
| ↑ liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
| |||
|
j - jesień, w - wiosna | |||
Piotr Kuczyński (Kuciński) - piłkarz, zaopatrzeniowiec, instruktor piłki nożnej.
Rozegrał w Cracovii 23 mecze w I lidze (10 bramek).
Informacja o śmierci Piotra Kuczyńskiego
dziennikpolski24.pl
Urodził się 29 kwietnia 1928 r. w Nowym Sączu. Na stadionie miejskim piłkę zaczął kopać już podczas okupacji, uczestnicząc w toczonych w konspiracji meczach z ekipą Limanowej. W 1945 r. zgłosił się na treningi do nowosądeckiego Świtu (obecnego Dunajca). Ustawiono go na skrzydle, gdzie mógł w pełni zaprezentować swe walory. Należały do nich przede wszystkim szybkość, przebojowość, świetne wyszkolenie techniczne.
W 1948 r. skusili go działacze walczącej o utrzymanie się w I lidze Tarnovii. Pograł w niej przez pół sezonu. Po spadku tarnowian do klasy niższej przeniósł się do Cracovii, ubiegającej się o mistrzostwo kraju. W meczu z Ruchem Chorzów dwukrotnie pokonywał bramkarza rywali. Już wówczas powołany został do reprezentacji Polski. W meczach z Czechosłowacją i Rumunią siedział na ławce rezerwowych. Do debiutu w narodowych barwach nie doszło z uwagi na konflikt na linii Kuczyński - trener Ryszard Koncewicz.
W tymże 1951 r. powołany został do służby wojskowej i skierowany do CWKS Legia Warszawa. Wystąpił w ekstraklasie, u boku m.in. Kazimierza Górskiego. Przydarzyła mu się wkrótce kontuzja kolana. Przeszedł do pierwszoligowego Wawelu Kraków, a po wyjściu do cywila powrócił do Nowego Sącza. W 1954 r. Sandecja, której groziła degradacja z ligi wojewódzkiej, zwróciła się do Kuczyńskiego, by ten wrócił na boisko i pomógł jej w walce o utrzymanie. W 1955 r. napastnik po raz kolejny wyjechał do Krakowa. Występował tam w A-klasowym Borku, potem zaś w Wandzie Nowa Huta, w której w roku 1956 zakończył karierę. Ostatnie lata spędził w Nowym Sączu, poświęcając się hodowli gołębi. Jego pogrzeb odbył się wczoraj.
Daniel Weimer