Zbigniew Resich: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 23: Linia 23:


Koszykówka nie była jedynym sportem, grał także w piłkę ręczną i siatkówkę. W piłce ręcznej pięć razy wystąpił w reprezentacji Polski. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski (1938).
Koszykówka nie była jedynym sportem, grał także w piłkę ręczną i siatkówkę. W piłce ręcznej pięć razy wystąpił w reprezentacji Polski. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski (1938).
[[Grafika:Kot2.png|thumb|left|Jan Kot 1946]]
{{Artykul
|        Typ_artykulu = Opis meczu
|  Tytul_wydawnictwa = Echo Krakowa
|              Numer = 43
|            Wydanie =
|              Dzien = 21
|            Miesiac = 4
|                Rok = 1946
|                Link =
|                Skan =
|      Tytul_artykulu =
|              Autor =
|              Tresc =
...
}}


[[Sportowiec:: Koszykarz| ]] [[Sportowiec:: Siatkarz| ]] [[Sportowiec:: Szczypiornista| ]]
[[Sportowiec:: Koszykarz| ]] [[Sportowiec:: Siatkarz| ]] [[Sportowiec:: Szczypiornista| ]]

Wersja z 21:43, 18 cze 2020

Zbigniew Resich

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Zbigniew Resich
Urodzony(a) 30 września 1915, Wiedeń, Austria
Zmarły 19 stycznia 1989, Konstancin

Zbigniew Resich, zawodnik Cracovii, urodził się 30 września 1915 w Wiedniu, zmarł 19 stycznia 1989 Konstancinie, z wykształcenia był prawnikiem.

Przez całą sportową karierę w latach 1932-1948 reprezentował barwy Cracovii. Zdobył z nią mistrzostwo Polski w 1938 i wicemistrzostwo w 1946, a także Puchar Polski w 1935.

Czterokrotnie reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy (1937, 1939, 1946 i 1947), w 1939 wraz z drużyną został tych że mistrzostw brązowym medalistą. Z powodu kontuzji nie wystąpił na olimpiadzie w Berlinie 1936. Reprezentował Polskę aż 27 razy.

Koszykówka nie była jedynym sportem, grał także w piłkę ręczną i siatkówkę. W piłce ręcznej pięć razy wystąpił w reprezentacji Polski. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski (1938).

Jan Kot 1946

Echo Krakowa

...
Źródło: Echo Krakowa nr 43 z 21 kwietnia 1946