Stanisław Mielech

Z WikiPasy.pl - Encyklopedia KS Cracovia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Stanisław Mielech

Stanisław Mielech 1.jpg

Informacje ogólne
Imię i nazwisko Stanisław Feliks Mielech
Urodzony 29 kwietnia 1894, Stany koło Niska, Polska
Zmarły 17 listopada 1962, Warszawa
Pseudonim Wieruski, Staszek
Pozycja napastnik, prawoskrzydłowy
Wychowanek Polonia Kraków
Kariera w pierwszej drużynie Cracovii
Sezon Rozgrywki - występy (gole)
1911
1912
1913
1914
1915
1916
1917
1918
1919
1920
1921
1922
1923
-
tow - 7 (1) *
MG - 4 (0), tow - 26 (4) **
MG - 3 (0), tow - 14 (0)
b.d.
tow - 2 (0)
tow - 2 (0)
tow - 22 (20)
b.d.
KA - 6 (0)
MP - 7 (3), KA - 5 (0)
MP - 3 (1)
-

* W 1912 brak składów i strzelców 2 meczów (2:5 i 0:0)
** W 1913 brak składów i strzelców 1 meczu (2:1)

1906-1919 oficjalne i towarzyskie, od 1920 tylko oficjalne mecze
Debiut 1912-06-06 DSV Opawa - Cracovia 2:3
Ostatni mecz 1923-01-01 Red Star Paryż - Cracovia 5:2
Kluby
Lata Klub Występy (gole)
1910-11
1911-1923
1916-1917
1917-1918
1921
1923-27
Wisła Kraków
Cracovia
Legia (w wojsku)
Korona Warszawa (w wojsku)
Legia Warszawa (okazjonalnie)
Legia Warszawa
liczba występów i goli w ekstraklasie i mistrzostwach kraju
Reprezentacja narodowa
Polska 2
Kariera trenerska
Lata Klub
1933 Legia Warszawa

j - jesień, w - wiosna



Stanisław Mielech był żołnierzem Legionów, tworzył historię polskiego futbolu, bronił interesów Polski w Wolnym Mieście Gdańsku i napisał wyjątkowe książki o sporcie. Był także napastnikiem Cracovii. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznym za zasługi bojowe w Legionach [1]

Stanisław Mielech 1914 r.
Stanisław Mielech
Stanisław Mielech

Urodził się w Stanach k. Niska, Doktor praw, zawodowy wojskowy w stopniu majora, wychowanek Polonii Kraków, w 1910 przeszedł wraz z kolegami do Wisły. Wkrótce incydent w szatni tego klubu (pobicie jednego ze znajomych Mielecha po meczu) oraz objęcie treningów Cracovii przez Karola Kożeluha sprawiły, że przeniósł się do Cracovii.
W pierwszej drużynie grał w latach 1912—1914 i 1919—1923, rozgrywając w tym okresie 167 meczów, w których strzelił 65 goli. Mistrz Polski 1921. Dwukrotny reprezentant kraju, W czasie wojny powołany do wojska założył „drużynę legjonową” do której pozyskał co bardziej znamienitych pasiaków (w tym Józefa Kałużę i Antoniego ( Poznańskiego).
W 1923 r. przeniósł się do Warszawy gdzie reaktywował WKS Legięref>Tygodnik lwowski Sport z 1 kwietnia 1923 r.</ref>. Po ukończeniu studiów reaktywował Legię, do której ponownie werbował naszych piłkarzy (w tym słynną trójcę ataku: Marian Łańko - Józef Nawrot -Józef Ciszewski). Posiłki z Krakowa „pobierał” do roku 1925, tworząc w ten sposób mocną Legię. W 1927 był jednym z głównych orędowników powstania Ligi i największym oponentem swego byłego prezesa, Edwarda Cetnarowskiego.
Jako zawodnik był dobrze wyszkolony technicznie (choć z tendencjami do zbyt egoistycznej gry, potrafił jako jeden z pierwszych polskich piłkarzy kiwać w pełnym biegu) i bardzo szybko, co powodowało, że strzelał dużo goli. Po zakończeniu kariery został działaczem i cenionym dziennikarzem. Uczestnik kampanii wrześniowej, internowany na Węgrzech. Był autorem wielu ciekawych publikacji z zakresu piłki. Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.



Opracowane na podstawie książki: „Pany 1906-2016” Marek Pampuch

Gole, faule i ofsaidy


Książki

  • Style, szkoły i systemy w piłce nożnej (1955)
  • Gole, faule i ofsaidy (1957)
  • Sportowe sprawy i sprawki (1963)

Grób

Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Kwatera: 256, rząd: 1, grób: 11

Źródło: Snopek, forum.legialive.pl