1924-09-08 Cracovia - DFC Praga 2:3: Różnice pomiędzy wersjami
(Opis meczu - Tygodnik Sportowy) |
|||
| Linia 60: | Linia 60: | ||
[[Grafika: Tygodnik Sportowy 1924-09-17 foto 5.jpg|thumb|Relacja z meczu w ''Tygodniku Sportowym'' cz.3]] | [[Grafika: Tygodnik Sportowy 1924-09-17 foto 5.jpg|thumb|Relacja z meczu w ''Tygodniku Sportowym'' cz.3]] | ||
| Tytul_artykulu = | | Tytul_artykulu = | ||
| Autor = | | Autor = (hl.) | ||
| Tresc = | | Tresc = | ||
'''D.F.C. (Praga) - Cracovia (...) 8. IX. 3:2 (1:2).''' | |||
Podczas gdy atrakcyjne drużyny poprzedniego sezonu, o marce kontynentalnej, przyjeżdżały do nas w czasie, gdy zespoły ich doznawały wstrząśnień, zmian, zdekompletowań, a forma ich, wedle wyników i oceny prasy zagranicznej, ulegała wielkim wahaniom i zniżkom (że przytoczymy tylko Spartę, Slavię, MTK, FTC, Makkabi (Berno), Rapid, Vivo AC itd.), to obecny przyjazd DFC. nastąpił właśnie w chwili najwyższego rozkwitu, najwyższej sławy, zenitu formy i umiejętności tego klubu. Cały świat futballowy czytał z podziwem o nadzwyczajnych sukcesach i wynikach DFC. w Niemczech, Austrji, Czechosłowacji. Tylko Uruguay cieszył się taką opinią obecnie i ewent. Amatorzy wiedeńscy. Toteż sprowadzenie DFC. z jego ekstraklasowym atakiem tuż po niezwykle senzacyjnem zwycięstwie nad San Sebastian 11:1! było szlagierem pierwszorzędnym i przypieczętować należy zasługę Cracovii, że po Sparcie dała nam drugą, wielką emocję, o niezatartych wrażeniach. | |||
Czy Cracovia sprosta takiej drużynie i jaką będzie jej gra, to była kwestja problematyczna. Ostatnie kiepskie wyniki z Jutrzenką i BBSV, niska forma, ciągłe zmiany i brak kompletu, wywoływały obawę kompromitacji. Ale historja i tradycja białoczerwonych udowodniły już właśnie niejednokrotnie, że z zagranicznymi zespołami i wielkościami umie grać i wobec nich nie shańbi polskiego futballu. Wystarczy przytoczyć choćby tegoroczne wyniki z Makkabi bern., Spartą, FTC. | |||
Przez 2 ½ miesiąca blisko nie oglądałem, złożony ciężką chorobą, żadnego meczu w Krakowie. Ostatni mecz widziany przeze mnie był Crac.-FTC - pseudo Viktoria Žižkov-Makkabi. Przez 15 lat pracując w sporcie, nie widziałem takiego szeregu drużyn i meczów, jakie przesunęły się przez nasze miasto w ciągu tych 10 tygodni, od imprezy Konstantynopol-Kraków, aż po Sparta-Cracovia. I pierwszą drużyną, którą danem mi było znowu się emocjonować, była nimbem sławy i wawrzynami zwycięstw otoczona drużyna DFC. | |||
Przypominam sobie jak przez mgłę ów przedwojenny DFC., z Merzem, Kurpielem i Cimerą, który obserwowałem na boisku pozlotowem grunwaldzkiem w walce z Cracovią. Wówczas, w owej epoce był DFC. klasą kontynentalną, ostoją i fundamentem reprez. austrjackiej. To byli tytani w stosunku do naszych graczy, naszej techniki, taktyki, orjentacji i systemu futb. Czasy się zmieniły, a choć wyniki nie są całkiem różne, to jednak wielkie plus zapisać należy na konto naszego rozwoju, naszego poziomu. Nie jest to już walka sił zupełnie sobie nierównych, różniących się systemem, nierównomiernych kompletnie na punkcie poziomu i umiejętności. To już tylko walka o pewien stopień tych walorów, tegosamego systemu i pokroju, a różnica polega tylko na większej i mniejszej doskonałości, formie, sztuce futb. | |||
Bo nie trzeba zapomnieć, że DFC. w swej najdoskonalszej dyspozycji i jednolitości zastał Crac. w strasznej, zdeformowanej, niejednolitej kondycji fizycznej i psychicznej. Obie drużyny przechodziły w swej historji rozmaite ewolucje. Miałem sposobność w r. 1918/19, w czasie mego pobytu zawodowego w Mor. Ostrawie, rozmawiać często o futballu i sporcie z mym pośrednim szefem p. Drem Fischlem, kierownikiem i wspólnikiem olbrzymiego koncernu dziennikarskiego i wydawniczego (Prager Tagblatt, Neues Wiener Tagblatt, Ostr. Morgenzeitung), pod okiem którego zapoznałem się z arkanami i tajemnicami sztuki dziennikarskiej i żurnalistycznej i ku memu zdziwieniu i radości, poznałem w nim byłego, słynnego internacjonała DFC. najstarszej, najsolidniejszej daty pomocnika Fischla. Opowiadał mi on wiele o organizacji i pracy DFC. Obecnie już minęło 30 lat tej żmudnej pracy. A Cracovia i my w ogóle mamy zaledwie 17-20 lat tej pracy za sobą, w innych warunkach i przy innem „poparciu” i zainteresowaniu. Polska, to w sporcie - nie Zachód, a Kraków - nie Praga. Po 30 latach pracy może i my będziemy stali tak wysoko, jak DFC. obecnie. | |||
W pierwszym i drugim dniu DFC. prawie w identycznym składzie, zmiana nastąpiła tylko na prawej pomocy, gdzie grali Schillinger i Neugebauer na przemian. Zresztą cała słynna jedenastka w komplecie. Cracovia zaś grała (...) 8. IX.: Popiel, Fryc, Pychowski, Synowiec, Cikowski, Strycharz, Sperling, Ciszewski, Kałuża, Reyman III, Kubiński. (...) | |||
W poniedziałek byliśmy świadkami rzeczywistej senzacji. Bo gra Crac. do przerwy, z wyjątkiem kilku początkowych i ostatnich minut, była pierwszorzędną. Zdaje mi się, że Crac. tak ambitnie już dawno nie grała. DFC., który szedł na rewanż z pewnością i nonszalancją był po prostu skonfundowany. Defenzywa Crac. była szybka i stanowcza. Czuli za sobą Popiela, który nawet bezpośrednio po ślubie nie stracił nic ze swej tygrysiej zapalczywości i energji. Atak ożył. Inicjatywę dał Ciszewski, on swoją ambicją i pójściem na gracza zagrzał swych kolegów, on między Kałużą i Sperlingiem był nie tylko łącznikiem, ale inspiratorem i jemu głównie ma Cracovia do zawdzięczenia 2 zdobyte na DFC. bramki i prowadzenie 2:0. Z jego planu i kombinacji strzelił Kałuża wspaniałą bombą lewą nogą 1-ego, a następnie z mądrego podania Kałuży do przeboju, Reyman i Ciszewski prawie równocześnie gotowi do strzału, zdobyli 2-go goala. Reyman strzelił w róg, a po odbiciu robinzonadą bramkarza, Ciszewski poprawił. Nie każda i nie bylejaka drużyna może obecnie zrobić DFC. 2 bramki i prowadzić w tym stosunku. DFC. był mocno skonsternowany, Less zupełnie zdeprymowany. I gdyby Crac. mogła wytrzymać nadal to tempo, byłaby meczu nie przegrała. Krompholz przeszedł z lewej pomocy na prawą dla pilnowania Sperlinga i Ciszewskiego, których też unieruchomił. Synowiec pierwszy strasznie spuchł i dwójka Bobor-Patek zaczęła rwać. Sedlatschek i Less wysyłali ciągle Strnada, który swymi biegami był najniebezpieczniejszy. Tylko pozornie wydawałaby się niedzielna gra DFC. lepsza ze względu na mniejszy i gorszy opór Crac. Faktycznie jednak dopiero i właśnie w poniedziałek miał on w Crac. przeciwnika, powiedzmy śmiało w I. połowie zupełnie siebie godnego i równego. Crac. bowiem prowadziła dlatego 2:0, bo naprawdę miała po prostu przewagę nad nieprzygotowanymi i osłupiałymi gośćmi. Po tych 2 bramkach zaczął dopiero DFC. grać naprawdę całkiem na serjo i poważnie. Chodziło mu tu o jego całą sławę i prestige, nie o zwycięstwo, ale o uniknięcie sromotnej klęski. I teraz dopiero widzieliśmy grę. Tylko Aberdeen szkocki z r. 1910 przypominał mi szybkością orjentacji i podawania atak DFC., a z drużyn br. goszczących tylko atak Makabi bern. mógł się równie podobać. Gra ataku DFC. z 1-szego dnia nie dorównywała wirtuozostwu Makabi bern., w 2-gim dniu dorównywała mu, a może nawet przewyższała. Po przerwie zmęczona Crac. opadała coraz bardziej na siłach tak, że przewaga gości pozwoliła im nie tylko odebrać Crac. zwycięstwo, ale wyrównać i jeszcze zwyciężyć. Publika była wprawdzie niezadowolona i psioczyła na sędziego, ale fachowo przyznać trzeba, że DFC. i dziś na zwycięstwo zasłużył. (W I. połowie nie wyzyskał Mahrer karnego, strzelając Popielowi ostro, ale do obrony). | |||
Sędziował w obu dniach doskonale p. Rosenfeld z Bielska. | |||
Wynik drugiego dnia, a raczej gra Crac. do przerwy, wykazały, że i polskie drużyny potrafią grać i walczyć przeciw najlepszym zespołom kontynentalnym. Przecież istnieją w rozmaitych drużynach lepsi niektórzy gracze, niż gracze obecni Crac., zatem jest możliwą nie tylko walka, ale i zwycięstwo z czołowemi drużynami Europy. O jedną rzecz tylko chodzi. Umieć grać i walczyć przez 90 minut. Tego my nie umiemy. To nam brakuje. A do tego potrzeba nie tylko ambicji, energji, woli i ochoty, ale także umiejętności, treningu i ekonomji. Brak zimnej krwi, przytomności, wytrzymałości i ekonomji w grze, niweczy wszystkie nasze możliwe sukcesy. Kto umie lepiej grać, mniej się męczy, dłużej zatem wytrzyma i zwycięży. Tego musimy się nauczyć. Jeszcze lepiej grać i jeszcze lepiej wytrzymać. Uczyć i przygotowywać się musimy! Tak! Bo naszym graczom się zdaje, że oni już wszystko umieją. Widzieli teraz DFC. i widzą, co im jeszcze brakuje. | |||
''dokończenie relacji zamieszczono w następnym numerze'' | ''dokończenie relacji zamieszczono w następnym numerze'' | ||
Wersja z 22:01, 31 paź 2012
|
 Kraków, poniedziałek, 8 września 1924
(1:2)
|
| ||||||||||
|
Sędzia: Rosenfeld
|
||||||||||||||||||||
Bramki
| Mecz poprzedniego dnia: | ||
Zapowiedź meczu
- Pierwsza zapowiedź meczu w Tygodniku Sportowym
- Pierwsza zapowiedź meczu w tygodniku Przegląd Sportowy
- Druga zapowiedź meczu w tygodniku Przegląd Sportowy cz.1
- Druga zapowiedź meczu w tygodniku Przegląd Sportowy cz.2
- Druga zapowiedź meczu w Tygodniku Sportowym
Opis meczu
Tygodnik Sportowy (relacja)
Podczas gdy atrakcyjne drużyny poprzedniego sezonu, o marce kontynentalnej, przyjeżdżały do nas w czasie, gdy zespoły ich doznawały wstrząśnień, zmian, zdekompletowań, a forma ich, wedle wyników i oceny prasy zagranicznej, ulegała wielkim wahaniom i zniżkom (że przytoczymy tylko Spartę, Slavię, MTK, FTC, Makkabi (Berno), Rapid, Vivo AC itd.), to obecny przyjazd DFC. nastąpił właśnie w chwili najwyższego rozkwitu, najwyższej sławy, zenitu formy i umiejętności tego klubu. Cały świat futballowy czytał z podziwem o nadzwyczajnych sukcesach i wynikach DFC. w Niemczech, Austrji, Czechosłowacji. Tylko Uruguay cieszył się taką opinią obecnie i ewent. Amatorzy wiedeńscy. Toteż sprowadzenie DFC. z jego ekstraklasowym atakiem tuż po niezwykle senzacyjnem zwycięstwie nad San Sebastian 11:1! było szlagierem pierwszorzędnym i przypieczętować należy zasługę Cracovii, że po Sparcie dała nam drugą, wielką emocję, o niezatartych wrażeniach.
Czy Cracovia sprosta takiej drużynie i jaką będzie jej gra, to była kwestja problematyczna. Ostatnie kiepskie wyniki z Jutrzenką i BBSV, niska forma, ciągłe zmiany i brak kompletu, wywoływały obawę kompromitacji. Ale historja i tradycja białoczerwonych udowodniły już właśnie niejednokrotnie, że z zagranicznymi zespołami i wielkościami umie grać i wobec nich nie shańbi polskiego futballu. Wystarczy przytoczyć choćby tegoroczne wyniki z Makkabi bern., Spartą, FTC.
Przez 2 ½ miesiąca blisko nie oglądałem, złożony ciężką chorobą, żadnego meczu w Krakowie. Ostatni mecz widziany przeze mnie był Crac.-FTC - pseudo Viktoria Žižkov-Makkabi. Przez 15 lat pracując w sporcie, nie widziałem takiego szeregu drużyn i meczów, jakie przesunęły się przez nasze miasto w ciągu tych 10 tygodni, od imprezy Konstantynopol-Kraków, aż po Sparta-Cracovia. I pierwszą drużyną, którą danem mi było znowu się emocjonować, była nimbem sławy i wawrzynami zwycięstw otoczona drużyna DFC.
Przypominam sobie jak przez mgłę ów przedwojenny DFC., z Merzem, Kurpielem i Cimerą, który obserwowałem na boisku pozlotowem grunwaldzkiem w walce z Cracovią. Wówczas, w owej epoce był DFC. klasą kontynentalną, ostoją i fundamentem reprez. austrjackiej. To byli tytani w stosunku do naszych graczy, naszej techniki, taktyki, orjentacji i systemu futb. Czasy się zmieniły, a choć wyniki nie są całkiem różne, to jednak wielkie plus zapisać należy na konto naszego rozwoju, naszego poziomu. Nie jest to już walka sił zupełnie sobie nierównych, różniących się systemem, nierównomiernych kompletnie na punkcie poziomu i umiejętności. To już tylko walka o pewien stopień tych walorów, tegosamego systemu i pokroju, a różnica polega tylko na większej i mniejszej doskonałości, formie, sztuce futb. Bo nie trzeba zapomnieć, że DFC. w swej najdoskonalszej dyspozycji i jednolitości zastał Crac. w strasznej, zdeformowanej, niejednolitej kondycji fizycznej i psychicznej. Obie drużyny przechodziły w swej historji rozmaite ewolucje. Miałem sposobność w r. 1918/19, w czasie mego pobytu zawodowego w Mor. Ostrawie, rozmawiać często o futballu i sporcie z mym pośrednim szefem p. Drem Fischlem, kierownikiem i wspólnikiem olbrzymiego koncernu dziennikarskiego i wydawniczego (Prager Tagblatt, Neues Wiener Tagblatt, Ostr. Morgenzeitung), pod okiem którego zapoznałem się z arkanami i tajemnicami sztuki dziennikarskiej i żurnalistycznej i ku memu zdziwieniu i radości, poznałem w nim byłego, słynnego internacjonała DFC. najstarszej, najsolidniejszej daty pomocnika Fischla. Opowiadał mi on wiele o organizacji i pracy DFC. Obecnie już minęło 30 lat tej żmudnej pracy. A Cracovia i my w ogóle mamy zaledwie 17-20 lat tej pracy za sobą, w innych warunkach i przy innem „poparciu” i zainteresowaniu. Polska, to w sporcie - nie Zachód, a Kraków - nie Praga. Po 30 latach pracy może i my będziemy stali tak wysoko, jak DFC. obecnie.
W pierwszym i drugim dniu DFC. prawie w identycznym składzie, zmiana nastąpiła tylko na prawej pomocy, gdzie grali Schillinger i Neugebauer na przemian. Zresztą cała słynna jedenastka w komplecie. Cracovia zaś grała (...) 8. IX.: Popiel, Fryc, Pychowski, Synowiec, Cikowski, Strycharz, Sperling, Ciszewski, Kałuża, Reyman III, Kubiński. (...)
W poniedziałek byliśmy świadkami rzeczywistej senzacji. Bo gra Crac. do przerwy, z wyjątkiem kilku początkowych i ostatnich minut, była pierwszorzędną. Zdaje mi się, że Crac. tak ambitnie już dawno nie grała. DFC., który szedł na rewanż z pewnością i nonszalancją był po prostu skonfundowany. Defenzywa Crac. była szybka i stanowcza. Czuli za sobą Popiela, który nawet bezpośrednio po ślubie nie stracił nic ze swej tygrysiej zapalczywości i energji. Atak ożył. Inicjatywę dał Ciszewski, on swoją ambicją i pójściem na gracza zagrzał swych kolegów, on między Kałużą i Sperlingiem był nie tylko łącznikiem, ale inspiratorem i jemu głównie ma Cracovia do zawdzięczenia 2 zdobyte na DFC. bramki i prowadzenie 2:0. Z jego planu i kombinacji strzelił Kałuża wspaniałą bombą lewą nogą 1-ego, a następnie z mądrego podania Kałuży do przeboju, Reyman i Ciszewski prawie równocześnie gotowi do strzału, zdobyli 2-go goala. Reyman strzelił w róg, a po odbiciu robinzonadą bramkarza, Ciszewski poprawił. Nie każda i nie bylejaka drużyna może obecnie zrobić DFC. 2 bramki i prowadzić w tym stosunku. DFC. był mocno skonsternowany, Less zupełnie zdeprymowany. I gdyby Crac. mogła wytrzymać nadal to tempo, byłaby meczu nie przegrała. Krompholz przeszedł z lewej pomocy na prawą dla pilnowania Sperlinga i Ciszewskiego, których też unieruchomił. Synowiec pierwszy strasznie spuchł i dwójka Bobor-Patek zaczęła rwać. Sedlatschek i Less wysyłali ciągle Strnada, który swymi biegami był najniebezpieczniejszy. Tylko pozornie wydawałaby się niedzielna gra DFC. lepsza ze względu na mniejszy i gorszy opór Crac. Faktycznie jednak dopiero i właśnie w poniedziałek miał on w Crac. przeciwnika, powiedzmy śmiało w I. połowie zupełnie siebie godnego i równego. Crac. bowiem prowadziła dlatego 2:0, bo naprawdę miała po prostu przewagę nad nieprzygotowanymi i osłupiałymi gośćmi. Po tych 2 bramkach zaczął dopiero DFC. grać naprawdę całkiem na serjo i poważnie. Chodziło mu tu o jego całą sławę i prestige, nie o zwycięstwo, ale o uniknięcie sromotnej klęski. I teraz dopiero widzieliśmy grę. Tylko Aberdeen szkocki z r. 1910 przypominał mi szybkością orjentacji i podawania atak DFC., a z drużyn br. goszczących tylko atak Makabi bern. mógł się równie podobać. Gra ataku DFC. z 1-szego dnia nie dorównywała wirtuozostwu Makabi bern., w 2-gim dniu dorównywała mu, a może nawet przewyższała. Po przerwie zmęczona Crac. opadała coraz bardziej na siłach tak, że przewaga gości pozwoliła im nie tylko odebrać Crac. zwycięstwo, ale wyrównać i jeszcze zwyciężyć. Publika była wprawdzie niezadowolona i psioczyła na sędziego, ale fachowo przyznać trzeba, że DFC. i dziś na zwycięstwo zasłużył. (W I. połowie nie wyzyskał Mahrer karnego, strzelając Popielowi ostro, ale do obrony).
Sędziował w obu dniach doskonale p. Rosenfeld z Bielska.
Wynik drugiego dnia, a raczej gra Crac. do przerwy, wykazały, że i polskie drużyny potrafią grać i walczyć przeciw najlepszym zespołom kontynentalnym. Przecież istnieją w rozmaitych drużynach lepsi niektórzy gracze, niż gracze obecni Crac., zatem jest możliwą nie tylko walka, ale i zwycięstwo z czołowemi drużynami Europy. O jedną rzecz tylko chodzi. Umieć grać i walczyć przez 90 minut. Tego my nie umiemy. To nam brakuje. A do tego potrzeba nie tylko ambicji, energji, woli i ochoty, ale także umiejętności, treningu i ekonomji. Brak zimnej krwi, przytomności, wytrzymałości i ekonomji w grze, niweczy wszystkie nasze możliwe sukcesy. Kto umie lepiej grać, mniej się męczy, dłużej zatem wytrzyma i zwycięży. Tego musimy się nauczyć. Jeszcze lepiej grać i jeszcze lepiej wytrzymać. Uczyć i przygotowywać się musimy! Tak! Bo naszym graczom się zdaje, że oni już wszystko umieją. Widzieli teraz DFC. i widzą, co im jeszcze brakuje.
(hl.)
Źródło: Tygodnik Sportowy nr 37 z 10 września 1924
Tygodnik Sportowy (komentarz)
Jeśli możesz, przepisz znajdujący się obok lub linkowany poniżej opis meczu.Źródło: Tygodnik Sportowy nr 37 z 10 września 1924
Przegląd Sportowy
Jeśli możesz, przepisz znajdujący się obok lub linkowany poniżej opis meczu.Źródło: Przegląd Sportowy nr 36 z 11 września 1924
Sport Ilustrowany
W Cracovii najlepszy w tym dniu Strycharz, Ciszewski i Kubiński, u gości: Patek, Strand i Krumpholz.
Zawody prowadził b. dobrze p. Rosenfeld z Bielska.
Publiczności około 2.500 osób.ka.
Źródło: Sport Ilustrowany nr 30 z 11 września 1924
1924-03-16 Cracovia - Olsza Kraków 5:1 
1924-03-23 Cracovia - Schöneberger Kickers Berlin 7:3 1924-03-25 Cracovia - Schöneberger Kickers Berlin 2:1 
1924-03-30 Polonia Warszawa - Cracovia 4:1 
1924-04-06 Cracovia - Warta Poznań 4:2 
1924-04-12 Cracovia - Union Berlin 4:4 1924-04-13 Cracovia - Union Berlin 1:1 
1924-04-20 Cracovia - Vasas Budapeszt 1:3 1924-04-21 Cracovia - Vasas Budapeszt 0:0 
1924-05-03 Cracovia - Eintracht Lipsk 0:0 1924-05-04 Cracovia - Eintracht Lipsk 4:0 
1924-05-11 Cracovia - Wisła Kraków 0:2 
1924-05-18 Cracovia - Jutrzenka Kraków 0:0 
1924-05-24 Cracovia - III Kerület Budapeszt 1:1 1924-05-25 Cracovia - III Kerület Budapeszt 2:5 
1924-06-08 ŁTS-G Łódź - Cracovia 0:3 
1924-06-09 Union Łódź - Cracovia 1:3 
1924-06-15 Cracovia - Makkabi Brno 1:1 
1924-06-21 Cracovia - Ferencváros Budapeszt 1:2 
1924-06-22 Cracovia - Viktoria Žižkov 3:1 
1924-06-29 Cracovia - Törekvés Budapeszt 2:3 
1924-07-08 Cracovia - Rudolfshügel Wiedeń 0:1 
1924-07-12 Cracovia - WAC Wiedeń 2:3 1924-07-13 Cracovia - WAC Wiedeń 2:3 1924-08-03 Warta Poznań - Cracovia 4:1 
1924-08-10 Cracovia - Nemzeti Budapeszt 3:0 
1924-08-15 Cracovia - Sparta Praga 0:2 1924-08-17 Cracovia - Sparta Praga 0:0 1924-08-24 Cracovia - Jutrzenka Kraków 1:2 
1924-08-31 BBSV Bielsko - Cracovia 2:2 
1924-09-07 Cracovia - DFC Praga 0:4 1924-09-08 Cracovia - DFC Praga 2:3 1924-09-21 Cracovia - Wisła Kraków 2:0 1924-09-28 Cracovia - Olsza Kraków 5:1 
1924-10-05 Cracovia - Wawel Kraków 2:0 1924-10-12 Wisła Kraków - Cracovia 4:2 1924-10-19 Jutrzenka Kraków - Cracovia 1:0 1924-10-26 Cracovia - BBSV Bielsko 1:3 
1924-11-02 Cracovia - Meteor VIII Praga 0:1 1924-11-09 Wawel Kraków - Cracovia 0:4 1924-11-16 Olsza Kraków - Cracovia 0:5